dideden

Çok kızgınımı son günlerde gerçekten çok kızgın, etrafımda ki elindekinin değerini bilmeyen sürekli şikayet eden insanların yüzüne doğru Allah'tan daha belanı mı istiyorsun diye bağırasım var. Gecikmeli de olsa uçurtma avcısını okudum hem de toplamda 22 saatte, Afganistan' da ki hayata ucundan tanıklık ettim o kitapla sonra Van'da ki deprem.... Ve burada hala şikayet edenler, gerçekten anlamıyorum dertleri nedir ? Öleceğiz yahu eninde sonunda kendini mora da boyasan, gülsen de, ağlasan da, son kaçınılmaz, insan bu kadar mı elindekine şükretmez Kendinizi mutluluktan alıkoymanız yetmemiş gibi, etrafınıza da veriyorsunuz o negatif enerjinizi... Ne kadar yazık oysa ki değil mi size? Bir siz yaşıyorsunuz çünkü bu hayatın zorluğunu, kederini, hayat bir size adil davranmıyor.... Gerçekten dönüp bir kendinize bakma zamanınız gelmedi mi sizce ?

24 düğüm daha eklendi dün boğazıma ...

Bu aralar aklımda dönüp dolaşan acaba kırklarımda anne olsam daha dingin bir anne olur muydum? Daha sabırlı ve belki kızına daha fazla zaman ayıran bir anne. Dün akşam fark ettim ki bir gün önce okulda bir arkadaşı eline basmış ve yara oluş ve ben bunu bir önceki akşam fark etmemiştim. Kendimi kötü hissettim çünkü o akşam acelem vardı, halletmem gereken işlerim vardı çünkü bir sonraki sabah İzmir'e gidecektim bla bla bla .... Dün akşam beraber diş fırçalarken fark ettim ve özür diledim kendisinden bir önceki gece kendisine dikkat etmediğim için. Bana ne dedi peki, bana dikkat etmen gerektiğini bilmiyordum o yüzden üzülmedim zaten... Fizyoloji denen şey izin verse kırklarında bir kadının anne olması bir başka olur, bir başka yetişir o çocuklar. Çünkü kırklarıma geldiğimde işle ve hayatla ilgi tüm hırslarım törpülenirmiş ve hayata daha başka bakarmışım gibi hissediyorum ama doğru mu bilemem. Daha az kuralcı olabilirmişim gibi geliyor yada daha telaşsız, ya da ne bileyim daha di...

Bakmayın şimdi biraz gırgır bir dille yazdığıma, ilk duyduğumda mideme koca bir yumruk yemiş gibi oldum ama üstünden 10 gün geçince hazmettim sayılır... Kuralcı bir insanım, belki burcumdan, belki kişiliğimden, belki de yetiştiriliş tarzımdan, e  tabi bu anneliğime de yansıyor ve ben kuralcı anneler sınıfına giriveriyorum (dün de zaten anne babam senden daha çok şey yapmama izin veriyor dedi kendileri). Bir önceki cumartesi günü eşimin eğitimi olduğu için cumartesi tüm günü beraber geçirdik, sabah erkence kalkıp kahvaltı vs. den sonra saat 13:00 de ki kursumuz için evden çıkmaya çalışıyoruz, saç tarama, kıyafet seçme, yanımıza neler alma konuları arasında ve bir şeyi on kere falan tekrarlarken ben yine biraz fazla olmaz, şimdi değil vb. dedim sanırım, bana dönüp anne ben büyüyünce senden daha iyi bir anne olacağım dedi. O anki halimi bilmem tahmin edebilir misiniz? Ben bir süre bir şey diyemedikten sonra, inşallah kızım diyebildim sadece. Bu konuşmayı tabi bekliyordum ama 14-...