dideden

Bugün yaşaydı eğer 66 yaşında olacakmış. Bugün 66 yaşında biri ölse, erken gitti deriz.....

Her şey bu kadar net mi gerçekten sadece siyah ve beyaz mı var? Her şey çok  mu keskin, sadece yanlış ve doğru olacak kadar? Doğru nerede bitiyor ya da yanlış nerede başlıyor, biz insanlar sadece; bizler ve onlar mı olabiliyoruz? Bir barış sürecinde olduğumuz söyleniyor. Bilmiyorum doğru mu? Ya da göstermelik mi? Oysa bu iş siyasilerin oy hesabına bırakılmayacak kadar ciddi. A partisi geliyor sizin din duygularınızı kullanıyor oyunuzu kapıyor, B partisi geliyor milli duygularınızı sömürüyor, C geliyor laiklik elden gidiyor diyor. Kitleleri oradan oraya savuruyorlar habire. Biz de o hengamenin içinde durun yahu ne oluyor diyemiyoruz. Bu işi siyasetçilere bırakırsak daha çok bahar geçecek gibi görünüyor. Geçen eşime dedim ki, eğer artık insanlar ölmeyecek ise , bulalım bir orta yol dedim. Her bir bireyin bile geçmişi hatalar dolu iken, bir ulusun, bir devletin, bir milletin geçmişinde hatalar olmaz mı? Olur.  Karşılıklı özür dilemek yarına bakmak bu kadar zor mu gerçek...

Bugün umut dolu muyum ne? :) Youtube günü düzenlemiş gibi oldum :) ve evet anlaşıldığı üzere ofisteyim ve yoğun değilim. Ne güzelmiş yahu ofiste aylaklık yapmak. Hafta sonu Cumartesi günü denk gelmiştim, çok komik ve eğlenceli.

Birbirine eziyet eden de güzellik eden de insanoğlu - bir videodan nerelere geliniyor-. Birbirimize daha çok güzellik yapmak ve bu güzel hareketleri futbol kulüplerinden de görmek dileğiyle....

Herkes aynı hayatta , kendini bir şey sanma Ne güzel müzik, ne güzel sözler, ne güzel yorum ... Mehmet Erdem, yeni neslin Mazhar Alanson' u sanki

Bir haftadır, yoğunluk, yorgunluk ve stresten sağ gözüm seğiriyor. Ben yaşlardayken annemin de gözü çok seğirirdi hemen ' sağ gözüm sağlığa, sol gözüm varlığa' derdi hayırsız şeyleri kovalamak için. Bir de gözüne kağıt ya da peçete yapıştırırdı :). Bir sahne var böyle gözüm seğirdikçe aklıma gelen. Annem mutfakta yemek karıştırıyor ve gözünde kağıt parçası. Şimdi anlıyorum onun ne kadar yorulduğunu ve ne kadar zor zamanlardan geçtiğini. İki çocuk, devlet hastanesinde çalışmanın üstüne özel hastaneye , ev işleri-o zamanlar evde yardımcı birilerinin olması da henüz moda değil-. Bazen iki üç gün göremezdik annemi çünkü biz yattıktan sonra gelir, kalkmadan giderdi. Şimdi çok şükür sağlıklı ve emeklililiğinin keyfini çıkarıyor. Bazen diyorum bu 30 lu 40 lı yaşlar çabuk geçse ( geçiyor ya zaten ), emekliliğimize sağlıkla çabucak geliversek.

Kızım doğduğundan beri pek televizyon izleyemez oldum. Onu yatırdıktan sonra benim de uykum gelmemiş ise biraz bakınıyorum. Çoğunlukla tekrarına denk geldiğim 2 dizi var bu aralar izledikten sonra damağımda keyifli bir tat bırakan. FX izleme şansınız varsa tavsiye ederim. İlki BURN NOTICE. Ajanlar işten atılmaz, ifşa edilirlermiş. Bu dizide ifşa edilen bir ajanın sonrasında başına gelenler anlatılıyor. Önümüzdeki hafta yeni sezonu başlayacak, bir süredir ara verilmişti. Diğeri ise CHAOS. Yer yer Amerika propagandası yapsa da, acemi bir ajanın yaşadıklarını konu alan bu dizide, tipler karizmatik, komik ve çekici.

Çocukluğumda, gençliğimde gün içinde öfffffffffffffff pöffffffffff diye çok sıkıldığım olurdu. Sıkıntıdan patlardım adeta. Bugün tarayıcın başında evrakların taranmasını beklerken, çok uzun zamandır, ama ne kadar zamandır olduğunu bilemiyorum. Böyle boş boş - bel bel - oturup, hiç bir şey düşünmeyecek lüksüm olmadığını anladım. Sıkılmak gerçekten bir lüks.