dideden

"Hayattaki en güzel şey; Tüm kusurlarınızı bilmesine rağmen, sizin hala muhteşem olduğunuzu düşünen birisinin olmasıdır." E. Hemingway Olduğun gibi sevilmenin iyi gelmeyeceği insan yoktur, kendini güçlü, güzel, her şeyi yapmaya muktedir hissedersin... Günün sonunda uykuya dalarken, sevildiğini bilmek güzeldir... Tüm kusurlarınıza rağmen sizi seven ve tüm kusurlarına rağmen sevebileceğiniz insanlarla dolsun hayatımız ....

Bu güzellerin bazılarını daha önce okudum , bazılarını ilk defa okuyacağım... Hepsi için heyecanlıyım, kimini ilk defa okuyacağım için, kiminin de bu sefer ki aklımla bana yeni neler söyleyeceğini merak ettiğim için... Yeni yolculuklara hazırım, ya siz?

Bir kadının yaşı 8 de olsa 80 de olsa samimi , her şeyini paylaşabileceği kız kardeşlere ihtiyacı var. Bahsettiğim biyolojik kız kardeşler değil seçilmiş kız kardeşler ... Biyolojik olarak 1 kız kardeşim var ve Allah yokluğunu göstermesin ama bazen üzülür diye ya da anlamaz diye,  onunla bile konuşamadığım şeyler var, seçilmiş kız kardeşlerimle konuştuğum, paylaştığım... Bazıları benimle aynı şehirde bazıları başka şehirlerde hayat kurmuş, nerede olursa olsun bir mesajı, bir telefonu ile günümü aydınlatan, yalnız olmadığımı hatırlatan... Kocama kızdığım zaman dedikodusunu yaptığım, annelikten yorulduğumda yanlarına- seslerine kaçtığım, konuşurken kikirdeştiğim, iyi ki varlar dediğim... İyi ki varsınız, hayat sizinle paylaştıkça daha  da güzel...

Ben bugün birçok sosyal paylaşım sitesi kullanıcısı gibi, izlemeye hakkımın olmadığı bir videoyu izledim. Gerçek mi bilmiyorum , şaka amaçlı bir video olabilir mi ? Olabilir ... keşke olsa... bir insanın ölümü seçtiğini beyan etmesi ve yaşadığı son anlara tanıklık ediyor olmak.... Tek kelime ile sarsıcı... Ne kadar yalnız olunabileceğinin bir tokat gibi yüzüme çarpması... Sakinliği, gülebilmesi, kararlılığı... İnsanda hem hayranlık hem bir korku oluşturuyor... Etkilendim hem de çok... Üzüldüm gerçekten ama neye üzüldüğümü tarif de edemiyorum... Kendisi için, yakınları için, bir insanın bu noktaya gelene kadar yaşadıkları için, kendim için... Farkındalık zor, hele görmezden gelemeyip  tutunamayanlardan olursan daha zor.. Yaşamak diyorum güzel ama zor... Demek ki güzel de gelmeyince daha da zor.... ve belki imkansız...

Demem o ki hayat kısa, ölümlüyüz yani... Gerek yok birbirimizi öldürmeye, ne sana kalacak bu dünya , ne bana... Şu saatlerde Ali İsmail Korkmaz davası devam ediyor... Unutmadım sana atılan o son tekmeyi... Değişen pek bir şey de yok hani, hala biraz kalabalık toplayan yalnız bulduğunu linç ediyor... Buralar bıraktığın gibi yani...

Konuşmama kararı almıştım ya, konuşmuyorum bayağıdır zorunlu kalmadıkça. İşler iyiye gitti mi diye sorarsanız cevabım olumlu olamayacak. Konuşmadıkça kızgınlığım arttı bu sefer, kızgınım çok kızgın herkese, her şeye... Sonbahar depresyonudur, geçer gider umarım... Kızgınlığım artınca derdimi yazarak anlatayım dedim. İşler daha arap saçına döndü sanki. İnsan biri sana kızgınım diye yazınca, bak benden kötüleri var bana şükret, kızma diye cevap yazar mı? Buna cevaben bak şunu şunu yapanlar var sen de benim kızmamı mazur gör mü demeliyim? Bu kadar mı anlamıyoruz birbirimizi, biz ne zaman bu kadar ayrı dünyalara düştük ? Ne zaman bu kadar uzaklaştı birbirinden bizim kalplerimiz? Tam da bu yazının üstüne bayağıdır düşündüğüm bir şey vardı deyip, daha da uzaklaştırmaya sebep olacak hareket yapılır mı? (bayağıdır düşünüyorsan bile bu düşünceyi gerçekleştirme günü bugün müdür? Ertelenemez miydi?) Yapmasaydın keşke... Konuşsam olmuyor, sussam olmuyor, yazmayı denedim o da olma...