Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Aralık, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Kayseri'li Üvey Anne / Kadın

Görüntüler aklımdan çıkmıyor, unutma-k/m mümkün değil. Nereden izledim de diyemiyorum, deve kuşu muyum? İzlememiş olsam , tüm olanlar yaşanmamış mı olacak? Keşke. Dün gece uyuyamadım ve daha kim bilir kaç gece uyku girmeyecek. Girmemeli de zaten. Yoksa yuh olsun bana. Bir insan bunu nasıl yapar diye sormayı bırakalı çok oldu. İnsan her şeyi yapabiliyor. İyiyi de kötüyü de. Çok acı çekiyorum, kendi kızımdan farkı yok benim için. Ve tüm bunları unutabilmesini , çok şanslı, sağlıklı ve mutlu bir birey olarak büyüyerek yaşamasını diliyorum. Kendi kızım için ne diliyorsam tüm çocuklar için dileğim olsun.

Ütopik Bir Hikaye

Bir gün doymuş yağ , doymamış yağa: Gel bendekileri paylaşalım sen de doy demiş. Ne oldu? İnandırıcı gelmedi mi? Eh baştan yazmıştım, bu hikaye ütopik diye.

Kendimle Mücadelem

Hep deriz ya hayat zor , hayatın kendi değil de bizim onunla ve kendimizle bitmek bilmez mücadelemiz değil mi zor olan? Anahtar başa gelenleri olduğu gibi kabullenmede ve gözü kör eden hırslardan uzaklaşmada. Kızgın olduğum insanlar var, aklıma geldiklerinde bile hırslandığım ve hırsın beni esir aldığını hissettiğimde aklımdan geçen şu kelimeler ' affetmeliyim ve konuyu geride bırakmalıyım'. Görüyor musunuz? İnsan egosu ne de yüksek affetmeliyim - burada bile bir üstünlük taslama- oysa doğru olan ' kızgın olduğum bu kişi ile içimde ki meseleyi bitirmeliyim, o meselenin artık ait olduğu geçmişe gitmesine izin vermeliyim. Yaşananların kaybettirdiklerine değil kazandırdıklarına odaklanmalıyım. Bugüne odaklanmalıyım ve gelecekte yaşanması muhtemel mutlu anlara.

Saçında Gün Işığı - Jhumpa Lahiri

Bu kitabın her satırında bir hüzün eşlik ediyor. İnsanlık tarihi... Ülkeler farklı olsa da acılar aynı. Birbirimizi acıtmadan yaşayamıyor gibiyiz...

Dışarıda Kaldım

Fiziksel olarak böyle bir şeyin olduğu yok ama ruhsal olarak bu aralar sanki her şeyin dışında kalmış hissediyorum. Güneşsiz , kasvetli geçen kış günleri midir? Sebep ya da yaşadığım küçük küçük anlar ve aldığım birbirinden bağımsız bir çok duyum? Belki de gereksiz yere hepsini birleştirip çıkarılmayacak sonuçlara varıyor olmamdır ki bu endişeli kişiliğime pek yakışır. Öyle elim dışırıda kaldığımı düşündüğüm olayların kapısını çalmaya da varmıyor. Ne olacaksa olsun, diyorum ve bu geçici bir rahatlama da sağlamıyor değil hani?  Nasılsa ne olması gerekiyorsa olmayacak mı? Ve hayat yine kendi yolunu bulmayacak mı?