dideden

Herşeyden vazgeçmek istiyorum ve kızım olmasa çekip gidecekmişim gibi hissediyorum, hayat bazan insana çok anlamsız gelebiliyormuş. Napıyoruz biz şimdi hep beraber, amacımız ne ? Ne elimize geçecek ? Tüm bunlara değer mi? Mutlu muyum? Mutsuzum deyip nankörlük te yapmak istemiyorum ama mutlu da değilim. Öyle kalakaldım, sanki hiç beklemediğim bir nankörlük yaşamışım da onun kaldırılamaz bir ağırlığı varmış gibi hissediyorum, bu hayat beni aldatmış gibi hissediyorum. Nasıl bir duygudur şimdi bu ? Kocam bunları okusa ne kadar üzülür, ama işte öyle anlar geliyormuş ki insan hayatında çok sevmek ve çok sevilmek te yetmiyormuş. Kalbim sanki bir boşlukta kalmış gibi, sağa-sola sarkaç gibi boş boş sallanıyor. İçim bomboşmuş gibi geliyor. Şu koca dünyada kendimi çok önemsiz, olsa ne olur olmasa ne olur bir yerde görüyorum. Bu hayatta bir yerlerde başka bir şeyler yaşanıyor da ben de onları kaçırıyor muşum gibi geliyor. Çevremde, orada burada gülen, eğlenen insanlar görünce çok kısa bir süre önc...

Çok ani oldu, eşim onu tanıdığımdan beri çalıştığı ve benim farkında olmadan kendisi ile özdeşleştirmiş olduğumu şimdi farkettiğim firma ile ipleri birden kopardı. Geçen cuma akşamı eve biraz geç geldi ve ellerimi tutarak o defter kapandı dedi... Evet sıkıntıları vardı ancak bu noktaya gelebileceğini hiç planlamamışım demek ki, koca kadın oldum hala öğrenemedim şu hayatın benim planlarıma göre gitmediğini. Hiç beklemediğim kadar allak bullak oldum, bir sürü düşünce uçuşuyor aklımda; kendisine haksızlık yapıldığını düşünüyorum - ki bu beni çok hırslandırıyor-, kriz ortamını düşünüyorum, bir kızımız olduğunu düşünüyorum, düşünüyorum ve karamsarlığa kapılıyorum. Kendisi o kadar rahat ki, sürekli gözünün içine bakıyorum. Acaba bize güç vermek için güçlü durmaya çalışıyor da içten içe üzülüyor mu diye anlamaya çalışıyorum, eğer öyleyse diye kıyamıyorum üzülüyorum. Şu an yeni arayışların heyecanı içinde, süreç uzarsa nasıl bir ruh hali olur diye şimdiden düşünüp o haline kıyamıyorum yine üz...