Çok ani oldu, eşim onu tanıdığımdan beri çalıştığı ve benim farkında olmadan kendisi ile özdeşleştirmiş olduğumu şimdi farkettiğim firma ile ipleri birden kopardı. Geçen cuma akşamı eve biraz geç geldi ve ellerimi tutarak o defter kapandı dedi...
Evet sıkıntıları vardı ancak bu noktaya gelebileceğini hiç planlamamışım demek ki, koca kadın oldum hala öğrenemedim şu hayatın benim planlarıma göre gitmediğini.
Hiç beklemediğim kadar allak bullak oldum, bir sürü düşünce uçuşuyor aklımda; kendisine haksızlık yapıldığını düşünüyorum - ki bu beni çok hırslandırıyor-, kriz ortamını düşünüyorum, bir kızımız olduğunu düşünüyorum, düşünüyorum ve karamsarlığa kapılıyorum.
Kendisi o kadar rahat ki, sürekli gözünün içine bakıyorum. Acaba bize güç vermek için güçlü durmaya çalışıyor da içten içe üzülüyor mu diye anlamaya çalışıyorum, eğer öyleyse diye kıyamıyorum üzülüyorum. Şu an yeni arayışların heyecanı içinde, süreç uzarsa nasıl bir ruh hali olur diye şimdiden düşünüp o haline kıyamıyorum yine üzülüyorum.
Gör bak, daha hayırlı kapıların açılması için bir vesile bu diyor, öyle olduğunu ummaya, iyi şeyler düşünmeye çalışıyorum ama yine de korkuyorum. Benim üzüntüm devam ettikçe acaba ona güvenmediğimi düşünür, üzülür mü diye düşünüp bu sefer daha çok üzülüyorum. Düşün düşün ... işin dedikleri durum bu olsa gerek. Artık düşünmek istemiyorum.
Şunu da eklemek istiyorum, bu haksızlığı yapıp bizim üzülmemize sebep olanların en az bizim kadar üzülmesini istiyorum- bunu düşündüğüm için de kötü bir insan olduğumu düşünmek hiç istemiyorum-.
Evet sıkıntıları vardı ancak bu noktaya gelebileceğini hiç planlamamışım demek ki, koca kadın oldum hala öğrenemedim şu hayatın benim planlarıma göre gitmediğini.
Hiç beklemediğim kadar allak bullak oldum, bir sürü düşünce uçuşuyor aklımda; kendisine haksızlık yapıldığını düşünüyorum - ki bu beni çok hırslandırıyor-, kriz ortamını düşünüyorum, bir kızımız olduğunu düşünüyorum, düşünüyorum ve karamsarlığa kapılıyorum.
Kendisi o kadar rahat ki, sürekli gözünün içine bakıyorum. Acaba bize güç vermek için güçlü durmaya çalışıyor da içten içe üzülüyor mu diye anlamaya çalışıyorum, eğer öyleyse diye kıyamıyorum üzülüyorum. Şu an yeni arayışların heyecanı içinde, süreç uzarsa nasıl bir ruh hali olur diye şimdiden düşünüp o haline kıyamıyorum yine üzülüyorum.
Gör bak, daha hayırlı kapıların açılması için bir vesile bu diyor, öyle olduğunu ummaya, iyi şeyler düşünmeye çalışıyorum ama yine de korkuyorum. Benim üzüntüm devam ettikçe acaba ona güvenmediğimi düşünür, üzülür mü diye düşünüp bu sefer daha çok üzülüyorum. Düşün düşün ... işin dedikleri durum bu olsa gerek. Artık düşünmek istemiyorum.
Şunu da eklemek istiyorum, bu haksızlığı yapıp bizim üzülmemize sebep olanların en az bizim kadar üzülmesini istiyorum- bunu düşündüğüm için de kötü bir insan olduğumu düşünmek hiç istemiyorum-.
Yorumlar
Yorum Gönder