dideden

1 haftadır ev şantiye halinde kapıları değiştirdik, değiştirmez olaydık da diyemiyorum çünkü sonuç güzel oldu. Ama usta milletine güven olmayacağını bir kez daha altını çizerek anlamış oldum. Bir kere mi zamanında ve eksiksiz yapılmaz, bu mudur bu işin raconu? Pazartesi sabahı kapıların sökülmesi ile başladı süreç tabi ki geç geldiler, bir sonraki gün boya badana işi için başka bir ekip geldi iki günde teslim ederiz dediler tabi ki üçüncü güne sarktı, dün kapılar geldi , tek tek ölçü aldıkları halde kapılar küçük, hadi dedik yanlar poliüretanla kapatılır -yarın bir gün eşya çıkarıp sokmaya çalışınca o kapılardan nasıl olacak hiç bilemiyorum- hatta mutfağın ki o kadar küçük ki yanlarını poliüretanla doldurulması bile mümkün olmadı ve bugün yeni kapı getirmek üzere çekip gittiler, şimdi de eşime diyorlarmış ki öyle bir günde olur mu beyefendi daha kuruyacak vs. bir süre eve usta sokmam herhalde diye düşünüyorum, Allah zorunda bırakmasın. Bu süreçte sefil olmasın diye bizim çitlembiği tat...

Her şey geçici bu hayatta; mutluluklar gibi hüzünler de, başarılar gibi başarısızlıklar da... Hüzünler, başarısızlıklar sanki yakama yapışacak da ömür boyu benle kalacaklar gibi bir telaş içinde paçamı kurtarmaya çalışıyorum, oysa sağ salim bir kafayla düşünebilsem hangi üzüntü yada kötü diye adlandırdığım durum bitmedi ki, her şeyin bir sonu var, püf noktası nasıl sonunu getirdiğinde biraz, o süreci nasıl yaşadığında. Şimdiye kadar pek öğrenemedim sanki ama bundan sonrası için umudum var, çünkü kafama dank etti bu sefer ağzımla değil söylediğim: BU HAYATTA HER ŞEY AMA HER ŞEY GEÇİCİ, yeter ki sağlık olsun...

Bu hayat sanki biraz kan kussa kızılcık şerbeti içtimcilerin, aman ben herkesi çok seviyorum herkes de beni çok seviyorcuların. Körler sağırları ağırlıyor, öyle yaşayıp gidiyor bu insanlar. Ben de seyrediyorum...