Dün öğlen saatlerinde eşimin amcasını (amcamızı) kaybettik. Neredeyse 1,5 yıldır akciğer kanseri ile mücadele ediyordu , bir ara bizi çok umutlandıran gelişmeler de olmuştu aslında, tedavi iyi sonuçlar vermişti fakat sonra ne yazık ki başka başka metastaslar yaşandı ve en son 1 hafta önce nefes almada güçlük çektiği için hastaneye kaldırılarak yoğun bakıma alındı. Bir önce ki gün aradığımda kuzenimizin sesinden işlerin iyi gitmediğini anladım ama umut ah o umut hep insanın içinde oluyor nefes almaya devam ettikçe... Bir yaz tatili sonrası ses kısıklığı şikayeti ile başladı her şey, sonrası hep mücadele. Her şey o tatilden sonra olduğu için mi yoksa en son sağlıklı gördüğüm zaman o olduğu için mi bilemiyorum? Amca bu süreçte ve hala ne zaman aklıma gelse, ben kuzeni kaldıkları evden çağırmaya gittiğimde balkonda oturan hali geliyor gözümün önüne; Beyaz bir t-shirt giymiş, şortlu, elinde gazetesi ve hafif yanmış yüzü ile.... Bugün ise defnedildi, o kadar karışıyor ki insanın duyg...