Üyesi olduğum spor kulübü aniden kapanınca/ batınca dışarıda daha çok yürümeye başladım. Sonbahara kadar böyle devam edeceğim sonrasında birkaç yeni baktığım kulüp arasından seçim yapıp devam edeceğim. İşte bu arkadaşa bu yürüyüşlerden birinde rastladım. Özellikle yağmur sonrası her yerde oluyorlar lütfen yürürken biraz daha dikkat çünkü bazen ezilmişlerine de rastlıyorum. Önümüze bakarak yürümek bu kadar zor olmasa gerek. İşte bu sevimli arkadaş bana o an, o sessizlikte bana yalnız olmadığımı hissettirdi. Sonra o yoluna gitti, ben de kendi yoluma... Şöyle bir dünya düşünün, insan cinsinden başka hiçbir canlı yok. Yer gök sadece insan. Ne kadar yalnız olurduk değil mi? İyi ki değiliz ve madem değiliz kıymetini bilelim.