dideden

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...

Eşimin babasının hastalığı, kızın üniversite sınavı stresi derken yorgunuz ve eşimle aramız gerildi. Her evlilikte olur; tartışılır, çözülür ama dediği bir şey var ki aklımdan çıkmıyor... Geçen haftasonu benim üniversite arkadaşlarımdan birinin verdiği bir davete gitmek üzere yola çıktık. İlk konuştuğumuzda belki ben gelemem , babama gitmem gerekebilir dedi, ben de tamam ben tek te giderim, sorun değil dedim.Sonradan gelmeye karar verdi. Malum önce haftasonu trafiği, sonra park yeri, bir de arkadaşların, o evlerine ilk defa gittiğimizden, tam girişi anlayamadık tariften (yani ben tahmin ettim ve o yönde gitmeye başladım ama kendisi o şekilde olduğuna ikna olmadığı için boşuna ileri geri yaptık) ve yine gerilim... Sanki ben onu oraya zorla götürdüm, sanki trafiğin ve park yerinin sorumlusu benim.... Neyse dedim o gün tadımız kaçmasın, sonra konuşurum... Bir sonra ki gün yaptıklarını söylediğimde, bunun için mi laf ediyorsun? Bunda ne var? Bunda mesele edilecek ne var; seni arkadaş...

Dün anneler günü olunca ve sabahtan biraz da kendimle kalınca, annelik üzerine düşündüm biraz... Ben kızımızı büyütürken yapılacaklar konusunda çok ısrar eden bir anne olmadım; bir şey yemek istemiyorsa başka bir şey önerdim, giymek istemediği şeyi zorla giydirmedim (bazen hiç olmayacak yerlere, hiç olmayacak kıyafetler ile gitmek isterdi , izin vermediğim oldu), o an yemek istemez ise sonra yersin dedim, gündüz uykusunu bırakmak istediğinde zorla uyutmadım ancak akşam uyku saati konusunda disiplinli olmaya çalıştım vb. Eşim, özellikle benim yemek konusunda ısrarcı olmamamı hep eleştirdi ve yemek konusunda (aslında her konuda) ısrarcı bir anne (bu benim annemin tam tersi bir annelik) ile büyüdüğü için; yemek yediren anneyi , şefkatli anne olarak kodladığından; bana zaman zaman şefkatli bir anne olmadığımı ima etti. Şaka ile karışık lakabımı Norveçli mürebbiye yaptı. Benim görüşüme göre ise bir çocuk annesi tarafından sevildiğini biliyor ise, yemekte ısrar etmiş, etmemiş; onu öyle y...

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...

Bir önce ki yazının devamı olarak peki ya 20-25 derece aralığında denize giremezsem? Hiç mi denize girmeyeceğiz Niloya sorusunun cevabı olarak, aşağıda ki planda aklımın bir köşesinde kalsın. Aylara Göre Seyahat Planı (25–30 °C Arası Sıcaklık) Ocak – Phuket, Tayland 🇹🇭 Ortalama sıcaklık: 27–30 °C Not: Kuru sezon, deniz pırıl pırıl. Ada turları ve Thai mutfağı. Şubat – Maldivler 🇲🇻 Ortalama sıcaklık: 28–30 °C Not: Düşük nemli, su üstü bungalovlar ve şnorkelli cennet. Mart – Cartagena, Kolombiya 🇨🇴 Ortalama sıcaklık: 28–30 °C Not: Karayip kıyısı, tarih ve renkli sokaklar bir arada. Nisan – Dubai, BAE 🇦🇪 Ortalama sıcaklık: 27–30 °C Not: Hava hâlâ kavrulmamışken gitmek için son fırsat. Mayıs – Havana, Küba 🇨🇺 Ortalama sıcaklık: 27–30 °C Not: Renkli sokaklar, müzik, deniz ve puro kokulu bir nostalji. Haziran – Zanzibar, Tanzanya 🇹🇿 Ortalama sıcaklık: 26–28 °C Not: Egzotik sahiller, baharat turları ve turkuaz sular. Temmuz – Bali, Endonezya 🇮🇩 Ortalama sıcaklık:...

İstanbul bu Nisan serin hatta soğuk geçiyor. Yaş aldıkça anlıyorum ki ben soğuk seven bir insan değilim, gerçi sıcak sever bir insan da değilim. Şöyle ılık bir hava, üstümüzde ince kıyafetler, yanımıza tedbir amaçlı aldığımız bir şal ya da hırka ... işte tam böyle bir havanın insanıyım. Şu dünyada ılıman iklimi ay ay kovalayıp , yaşayabilirim. Ayağıma sandalet ve terlikten başka bir şey giymek zorunda olmadan yaşayacağım yerlere bir baktım ve güzel bir plan çıktı sonuçta; Aylara Göre Ilıman Seyahat Planı (20–25 °C Arası) Ocak – Kanarya Adaları, İspanya 🇪🇸 Ortalama sıcaklık: 20–22 °C Not: Kış güneşi, okyanus kıyısında yürüyüşler ve doğal parklar. Şubat – Madeira, Portekiz 🇵🇹 Ortalama sıcaklık: 20–21 °C Not: Atlantik'in ortasında, botanik bahçeleri ve leziz mutfağıyla huzur. Mart – Lanzarote (Kanarya Adaları) 🇪🇸 Ortalama sıcaklık: 21–23 °C Not: Volkanik doğa, rüzgârsız sahiller, dalış ve sörf imkanı. Nisan – Malta 🇲🇹 Ortalama sıcaklık: 21–23 °C Not: Tarih, kültür ...