dideden

Susam sokağında adını hatırlamadığım karakterinin de dediği gibi arada kaldım tam arada... Bir tarafta iyi günde, kötü günde, hastalıkta, sağlıkta yanında olmaya söz verdiğim, çok sevdiğim kocam, diğer tarafta benim, hatta ikimizin parçası, canım kızım. Geçen bahardan beri kendi kimliğini bulma çabalarında olan kızım erken ergenlik (terrible two) denilen dönemi tüm hırçınlığı ile yaşıyor evet, olur olmaz herşeyi ağlayarak istemeler, inatlaşmalar, prim veriyor muyuz hayır, peki o bunları yapmaktan vazgeçiyor mu hayır. Yapacak bir şey yok böyle bir dönem yaşanacak ve elbet bir gün bitecek. Hiç aklıma gelmezdi tabi böyle bir dönemin, kocamla benim aramda ki ilişkiyi zorlayacağı. Son 8 aydır baba ile kız arasında öyle bir inatlaşma var ki, sanırsınız sonuçta evin egemenliği el değiştirecek. İlk önceleri kayıtsız kalmayı denedim, sen dedim dur, müdahale etme baba kız kendi ilişkilerini kendilerini şekillendirsinler, baktım olmuyor bu sefer, babaya sen kızla ilgili sorumluluk alma bırak bana...

Bu yorgunum yazıları bu sene sanırım seri halinde devam edecek çünkü ben mütemadiyen yorgunum. Dün akşam 9 da artık dayanamayarak yattım, yavruyu da babasına emanet ederek ve öyle bir dalmışım ki hiç seslerini duymadım buna rağmen sabah 7 de kalkmak zor geldi 10 saatlik uykunun üstüne, alarmın tekarla düğmesine 3 kez bastıktan sonra geç kalma limitime erişince oflaya puflaya kalktım ve gerçekten çok alakasız bir şekilde giyinerek işe geldim, bu botlar bu eteğin altına hiç olmamış, neyse iş yerinde her zaman tuttuğum babetler var şu hani herşeyin altına giden cinslerden onu geçirivereyim bari. Bu aralar ara ara beliriveren hayalim ise ben kızı da alıp Balıkesir' e annemlere gidiyorum öyle çok uzun değil 4-5 günlüğüne, orada annem hem bana bakıyor hem kızıma, babamla laflıyorum, kısa süreliğine de olsa onların o küçük, telaşsız, sakin hayatlarına ait oluveriyorum. Sabahları kalkıp şöyle bir evi dinleyip tekrar yatıyorum, mutfağa girince annemin 5 dakikada hazırladığı nefis kahvaltılı...

Dün öğlen arası eve biraz geç gittim, bu arada benim kız ile f. teyzesinin yemek seansı başlamıştı, seans diyorum çünkü yaşı ilerledikçe bu yemek işi zorlaşmaya başladı. Tabi ben kapıdan girer girmez tüm dikkat dağıldı ve sofra terk edildi. Ben hemen telaşla çantamda ıvırımı zıvırımı koyduğum ve kızımın çok sevdiği çingene pembesi makyaj çantamı kendisine sofraya oturması şartıyla vermeyi teklif ettim (biliyorum yanlış, bir şeyler yaptırmak için rüşvete alıştırmak ama yemek konusunda çaresizim gerçekten) kafasını kaldırıp yüzüme baktı ve istemem anne sadece beni kucağına almanı istiyorum dedi... Aldım kucağıma ve bana doyana kadar - ki ben ona doyamadım - öylece oturduk ve sonrasında yemeğini de güzelce yedi benim güzel kızım. Bu kadar ne istediğini bilen ve anne rüşvete alıştırmaya çalışsa da kanmayan bir birey olduğun için, beni maddi dünyadan uzaklaştırmayı başardığın için, beni gülümsettiğin, yaptıklarınla burnumu sızlattığın ama en önemlisi anne olarak beni seçtiğin için sana ne k...