dideden

Şimdi yaşımı da göz önünde bulundurur isek, yılların yüzümde yavaş yavaş oluşturduğu ince çizgilerden de bahsedebilirdim ama o konuya sonra geleceğiz. Pazar sabahı kahvaltı sonrası ortalığı toparlarken gelen birkaç cümledir sebebi bu yazının. Hayat öyle ince çizgilerden oluşuyor ki; iş yerinizden emekli olabileceğinizi düşündüğünüzün ertesi günü, bir anlık bir öfke ile çantanızı elinize alıp çıkıp gidebiliyorsunuz. Daha bir gece önce ki davetin gözde çiftiyken, fitili ateşleyen küçük bir tartışma ile, anlaşamıyoruz o zaman boşanalım diyebiliyorsunuz. Çok sağlıklı olduğunuzu düşünürken, tesadüfi bir test sonucu bir hastalığın vücudunuzda sinsice ilerlediğini öğrenebiliyorsunuz… Bu kadar karamsar olmamak gerekir tabi, tam tersi durumlar da mevcut; Bir iş yerinde kriz olsa gözden çıkarılacak ilk personel iken,  birinin aniden işten ayrılması ile – en azından işi biliyor- tutulması gereken personel olabiliyorsunuz. Tam aşktan ümidinizi kesmişken, hayatınızın aşkı i...

Geçen sene ki, anaokulu için  meşakkatli okul arama ve  kayıt maceramızdan sonra  , neyse ki okulumuzdan memnun kalarak ilköğretim için de aynı okula kayıt yaptırdığımız için, telaşsız bir yaz geçirdik. Geçen hafta ki 2 günlük oryantasyon sonrası bugün hep beraber okula gidip tören sonrası sınıfına uğurladık. Bilmiyorum neden, aşırı bir heyecan yaşamıyorum. Geçen hafta, çocuğum 1. sınıfa başlıyor kalbim duracak vs. gibi paylaşımları olan arkadaşlarımla kendimi kıyaslayınca bende mi bir terslik var acaba diye düşünmedim değil. Evet kızım için, bizim için yeni bir dönem, artık gerçekten okullu. Bazı alışkanlıklarımızı değiştirmemiz gerekecek. Yeni yeni görevler hem bizi hem onu bekliyor. Mesela geçen kaplarken hesapladım, 18 yıl  olmuş ben kitap kaplamayalı ve unutmuşum ciltli kitap kaplamanın ne kadar gıcık olduğunu. Sonra tek tek tüm eşyalarını etiketledik, bana fenalık geldi kızımın adını soy adını tekrar tekrar yazarken (bizim soy adın da maşallahı var hani)....