Ana içeriğe atla

Tarihe Not: Kızım bugün 1. sınıf oldu

Geçen sene ki, anaokulu için  meşakkatli okul arama ve  kayıt maceramızdan sonra , neyse ki okulumuzdan memnun kalarak ilköğretim için de aynı okula kayıt yaptırdığımız için, telaşsız bir yaz geçirdik. Geçen hafta ki 2 günlük oryantasyon sonrası bugün hep beraber okula gidip tören sonrası sınıfına uğurladık.

Bilmiyorum neden, aşırı bir heyecan yaşamıyorum. Geçen hafta, çocuğum 1. sınıfa başlıyor kalbim duracak vs. gibi paylaşımları olan arkadaşlarımla kendimi kıyaslayınca bende mi bir terslik var acaba diye düşünmedim değil.

Evet kızım için, bizim için yeni bir dönem, artık gerçekten okullu. Bazı alışkanlıklarımızı değiştirmemiz gerekecek. Yeni yeni görevler hem bizi hem onu bekliyor. Mesela geçen kaplarken hesapladım, 18 yıl  olmuş ben kitap kaplamayalı ve unutmuşum ciltli kitap kaplamanın ne kadar gıcık olduğunu. Sonra tek tek tüm eşyalarını etiketledik, bana fenalık geldi kızımın adını soy adını tekrar tekrar yazarken (bizim soy adın da maşallahı var hani). Bir sonraki gün belim tutulmuştu artık siz hesaplayın etiketlenen malzeme miktarını.

Çok başarılı olmasından ziyade, öğretmenini, okulunu, arkadaşlarını, yeni bilgiler öğrenmeyi ve araştırmayı seven bir çocuk olarak yetişmesini umut ediyorum. Kitap okumayı da severse fena olmaz hani :)

Bugünü sağlıkla gördüğüm için çok mutluyum, Allah üniversiteden mezuniyetini de sağlıkla göstersin inşallah.

Ve tüm kuzucuklara sağlıklı, mutlu ve başarılı bir yıl dilerim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı