dideden

Belki avatarca olacak ama, yeryüzüne görünmez bağlarımız olsa (belki vardı da evrimleşirken kopardık) , yeryüzünde herhangi bir insanın çektiği acıyı biz de  hissedebilsek. O zaman bu kadar hoyrat davranmazdık belki de birbirimize.

2-3 gündür Ece Temelkuran'ın Devir kitabını okuyorum. Henüz ilk çeyreğini bitirdim. Hala etkilerini yaşadığımız, hala kanayan yaramız 80 öncesi olaylar. Acının insanlık tarihi kadar eski olduğunu bilsem de. Bu topraklarda bunca acının yaşandığına hala inanamıyorum. Bugün değişen bir şey de yok üstelik. Ve ben bugün savaş çığırtkanlığı yapanları hiç unutmayacağım. Siz de unutmayın e mi? Savaş isteyenleri iyice bir mimleyin kafanızda. Onların sizin çocuklarınızı, kendi menfaatleri için ölüme göndermek istediklerini asla aklınızdan çıkarmayın. Ve takım tutar gibi tuttuğunuz partileri görün ama gerçekten görün ki bir daha sandığın başına gittiğinizde vicdanınızla verin şu oyu alışkanlıkla ve taraf olarak değil. Ha illa taraf olacaksınız. Tarafınız barış olsun, huzur olsun .... Bu kaçıncı gaza/ oyuna gelişiniz. Aklı selim düşünmek bu kadar mı zor ? Ne olacak sanıyorsunuz? Ne istiyorsunuz? Bizim çocukluğumuz, gençliğimiz geçti sizin oyunlarınızla. Görünen o ki orta yaşımızı ve ya...

Sometimes you feel like an idiot. But do not worry/ panic, you are not an idiot. The idiot is the one who makes you feel like an idiot.

Vivet Kanetti'nin çeşitli gazete ve dergilerde yayınlanan yazılarının toplandığı ' Kız Ayakları'  nı yenilerde bitirdim. Kendisinin entelektüel birikimine hayran olmamak mümkün değil. Okudukça, ne kadar az şey bildiğimin yüzüme tokat gibi çarpmasının yanı sıra, daha  öğrenmem gereken ne kadar çok şey var diye hayıflanmaktan kendimi alamıyorum. Bir ömür yeter mi tüm bunları öğrenmeye? İşi gücü bırakıp insan kendini okumaya adasa yine de yetmez. Ya aklıma takılan şu soru. Ben daha kendimi bu kadar yolun başında hissederken, kızıma ne verebilirim?