Ana içeriğe atla

Politika ve Politikacılardan Acilen Kurtulmalıyız


Geçen hafta bir ülkenin Sağlık Bakanlığı yetkilileri çalıştığım firmayı denetime geldi. Ürünlerimizi onların ülkesinde de satmak istiyoruz ve bunun için Sağlık Bakanlığı onayına ihtiyacımız var . Böylece ürünlerimiz o ülkede kayıtlı olacak ve gümrükten ülkeye sorunsuz girebilecek.Toplam 4 kişi idiler. Toplantı devam ederken 2 kişi izin isteyip öğlen namazı kılmaya gittiler sonrasında yemek için ara verdik ve Türk misafirperverliğini göstermek için kendilerini meşhur bir kebapçıya götürdük. İçlerinden bir tanesi yemeğin yanında şarap siparişi verdi. Sohbetin ilerleyen kısmında kendisinin hristiyan olduğunu bildirdi. Aynı sofrada herkes dilediğini yedi içti, güzel bir sohbetin eşliğinde.

Bu ülke dışarıdan bakıldığında farklı görüşte olanların birbirini öldürdüğü, patlamaların olduğu, diktatörlük sonrası sözde özgürlük gelmiş ülkelerden biri...

Biz sanıyoruz ki onlar birbirini boğazlıyor , oysa onlar hayatlarına devam etmeye çalışıyorlar birbirlerinin farklılıklarına saygı duyarak...

Tüm bu sohbetin hissettirdiği; insanlığın şu politika denilen illetten ve onun kuklası politikacılardan acilen kurtulması gerekliliği oldu. Ha tabi bir de önyargılarından.

Yapıla bilir mi? Ne dersiniz?

Yorumlar

  1. Adsız20 Ocak 2016 12:14

    Politika pis iş. Bence de... İktidar savaşından başka bir şey değil..

    YanıtlaSil
  2. derin20 Ocak 2016 23:33

    Onlar egolarını tatmin, savaşıyor.... Ceremesini tüm insanlar çekiyor

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı