Ana içeriğe atla

Corona Günleri








Öyle ya da böyle bu gündemden etkilenmeyen kimse yok hem de tüm dünyada statü, din, renk, ırk gözetmeksizin.

Ben nerelerdeyim; ortalarda bir yerdeyim. Hiç takmadan olan olur demediğim gibi, bir kabus gibi de yaşamıyorum süreci. Herhangi bir malzeme ya da gıda stoğu yapmadım ama market ve iş harici evden çıkmıyorum. Bazen çok bunalırsak araba ile dolaşmaya çıktığımız ve başka kimsenin olmadığı ağaçlık alanlarda dolaştığımız oldu.

65 yaş üstü bireylerimizle temas etmiyoruz ama açık görüşe gidiyoruz, sokaklarına gidip telefonla cama çık deyip camdan hal hatır ve ihtiyaçlarını sorup ayrılıyoruz.

Bilinç altımız bundan nasıl etkileniyor, bunu uzun vadede bakış açımızda yaşadığımız değişikliklerden çıkaracağız sanırım.

Mutlaka rüya görüyorumdur ama ben rüyalarını hatırlayan biri değilim. Geçen cumartesi gördüğüm rüyayı ise çok net hatırlıyorum. Bir trendeyim kızım ve ben , kızımı şimdikinden daha küçük haliyle görüyorum, bir de bilmediğim başka bir kız çocuğu. O kız çocuğu geliyor ve benim kucağıma oturuyor, ilginçtir bana yabancı gelmiyor ve kucağımda kalmasına izin veriyorum. Kızım kıskanıyor ve o zaman bende büyük ananenin kucağına otururum diyor ve elinden tutup geçen Haziranda kaybettiğim ananemi yanıma oturtuyor. Ananem hiç konuşmuyor ama aynen benim hatırladığım gibi ve kızım onun kucağına oturuyor ve burada uyanıyorum.

Bu ananemi kaybettiğimden beri gördüğümü hatırladığım ilk rüyam, ne kadar özlemişim pamuğumu...

Kalkınca rüyamı eşime ve kızıma anlattım, eşim rüyamı yorumlayıncaya kadar böyle düşünmemiştim,  sadece ananemi gördüğüme mutluydum.

Eşim bilinçaltımın kızımı kaybetmekten endişe ettiğini, çözüm olarak; kızımı orada ananeme teslim ederek  ve belki başka bir evlat sahibi olmayı planlayarak kendini  korumaya aldığı olarak yorumladı.

Bu bakış açısı ile yorumlanınca rüya beni oldukça etkiledi. Tuhaf zamanlardan geçiyoruz ve planladığımızı sandığımız hayatlarımızın belli ki başka planları var.

Hepimizin bu süreci sağlıkla atlatmasını temenni etmekten başka bir şey gelmiyor elimizden.

Sağlıkla kalın ...

Yorumlar

  1. Sokrates'in Yeğeni24 Mart 2020 06:16

    Ben de hemen her zaman rüya gören biri olarak uzun zamandır rüyalarımı hatırlamıyorum. Eve kapandığımız şu günler, biraz uyku sersemliğine, biraz da bir rüyaya benziyor aslında. Uyanmayı bekliyoruz.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı