Taş olsam çatlardım, insandım da dayandım ... Kime ait olduğunu bilmediğim bu söz insanın acılara karşı ne kadar hırpalansa, yaralansa da, nasıl da dayandığını, içimi sızlatarak anımsatıyor... Nice acılar gördük, tanık olduk, başkalarının acılarını kendimizin gibi hissettik (ya da hissettiğimizi düşündük, sahi başkasının acısını gerçekten hissetmek mümkün müdür?) ... ve hala buradayız ... Dayanması mümkün olan, vakitli acılara şükürle ... If I were a stone, I would crack, but I were a human, I endured... This quote, which I don't know to whom it belongs, reminds me, with an aching heart, how a person endures pain, no matter how beaten and injured he/she is... We have seen and witnessed many pains, we have felt the pain of others as our own (or we thought we felt it, Is it really possible to feel someone else's pain?) ... and we are still here ... Thankful for the pain that is possible to endure... Wenn ich ein Stein wäre, würde ich zerbrechen, aber ich wäre ein Mensch...