Ana içeriğe atla

Kalbim Boşlukta Kaldı

Herşeyden vazgeçmek istiyorum ve kızım olmasa çekip gidecekmişim gibi hissediyorum, hayat bazan insana çok anlamsız gelebiliyormuş. Napıyoruz biz şimdi hep beraber, amacımız ne ? Ne elimize geçecek ? Tüm bunlara değer mi?
Mutlu muyum? Mutsuzum deyip nankörlük te yapmak istemiyorum ama mutlu da değilim. Öyle kalakaldım, sanki hiç beklemediğim bir nankörlük yaşamışım da onun kaldırılamaz bir ağırlığı varmış gibi hissediyorum, bu hayat beni aldatmış gibi hissediyorum. Nasıl bir duygudur şimdi bu ?

Kocam bunları okusa ne kadar üzülür, ama işte öyle anlar geliyormuş ki insan hayatında çok sevmek ve çok sevilmek te yetmiyormuş. Kalbim sanki bir boşlukta kalmış gibi, sağa-sola sarkaç gibi boş boş sallanıyor. İçim bomboşmuş gibi geliyor. Şu koca dünyada kendimi çok önemsiz, olsa ne olur olmasa ne olur bir yerde görüyorum.

Bu hayatta bir yerlerde başka bir şeyler yaşanıyor da ben de onları kaçırıyor muşum gibi geliyor. Çevremde, orada burada gülen, eğlenen insanlar görünce çok kısa bir süre önce ben de böyleydim, bu arada ne oldu da bunca değişiverdim ? Ne zaman eski halime döneceğim ? Ya da eski halime dönebilecek miyim ?

Bazı dönemler tanrı tarafından sınanırcasına herşey üst üste gelir. Belki de öyle bir süreçten geçtiğim içindir tüm bunlar. Sonra birden herşey tam rayında gider, işte şu an öyle zamanların tekrar gelebileceğini düşünmek bile yüzümde bir tebessüme yol açtı. Belki de umudumu kaybetmiştim birazcık ben ve bu yazı belki biraz umut yeşertti içimde.

Yorumlar

  1. primera2 Eylül 2009 03:44

    sadece ben boyleyim zannederdim. donem donem bende dusuyorum bu bosluğa. boslukta kalmanın verdigi o pis durumun ustune bir de neden boyle dusunuyorum niye boyle oldum rahat mı batıyor,derdin ne, herseyin var daha ne istiyosun oturup bir de esini dusununce vicdan azabı kaymaklı ekmek kadayıfı gibi oluyor. sonra kendini yemeler baslıyor. sadece ben boyleyim zannedip sucluluk duygusu hissederdim.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı