Ataerkillik- Patriarchy - Patriarchat

Eşimin babasının hastalığı, kızın üniversite sınavı stresi derken yorgunuz ve eşimle aramız gerildi. Her evlilikte olur; tartışılır, çözülür ama dediği bir şey var ki aklımdan çıkmıyor... Geçen haftasonu benim üniversite arkadaşlarımdan birinin verdiği bir davete gitmek üzere yola çıktık. İlk konuştuğumuzda belki ben gelemem , babama gitmem gerekebilir dedi, ben de tamam ben tek te giderim, sorun değil dedim.Sonradan gelmeye karar verdi. Malum önce haftasonu trafiği, sonra park yeri, bir de arkadaşların, o evlerine ilk defa gittiğimizden, tam girişi anlayamadık tariften (yani ben tahmin ettim ve o yönde gitmeye başladım ama kendisi o şekilde olduğuna ikna olmadığı için boşuna ileri geri yaptık) ve yine gerilim... Sanki ben onu oraya zorla götürdüm, sanki trafiğin ve park yerinin sorumlusu benim.... Neyse dedim o gün tadımız kaçmasın, sonra konuşurum... Bir sonra ki gün yaptıklarını söylediğimde, bunun için mi laf ediyorsun? Bunda ne var? Bunda mesele edilecek ne var; seni arkadaşlarının yanında küçük mü düşürdüm? Hakaret mi ettim? gibi şeyler söyledi... Şaşkınlığım geçince, sen bana böyle davransan , benim hayatımda olmaya devam edebilir misin? Ben seninle böyle bir durumu tartışmam bile dedim. Yani özrü, kabahatinden büyük değil mi? Düşünebiliyor musunuz? Eğitimli bir erkek bile bu cümleyi kurabiliyor. Bu durumda bizler eşlerimiz bize kötü davranmıyor diye müteşekkir mi olmalıyız? Aslında normal olan bir duruma sevinmeli miyiz? Normalin, bana bir lütufmuş gibi sunulmasını kabul etmiyorum. Sevdiğin insana zaten bunları yapmazsın... Ataerkillik tam da bu değil mi? Görüyorum ki ne uzay çağı, ne eğitim ne de başka bir şey bunu bilinç altından silemiyor ... Erkekler, bilinçaltlarında kadınlara karşı her türlü davranışları için bir mazeret üretip,üst bilincin kötü olduğuna karar verdiği eylemleri, yapmadıklarında da takdir bekliyorlar... Zaten dünyada kadınlara yapılan onca psikolojik, cinsel , ekonomik, fiziksel ve bilimum şiddetin ; bir bedelinin olmaması ve azalmaması, başka nasıl açıklanabilir? Patriarchy With my father-in-law's illness and our daughter's university exam stress, we are exhausted and my relationship with my husband has become strained. Every marriage has its ups and downs; arguments happen and get resolved, but there's something he said that I can't get out of my mind... Last weekend, we set out to attend a party hosted by my university friends. Initially, he said he might not be able to come because he might need to visit his father. I said that's fine, I can go alone. Later, he decided to come. First, there was the weekend traffic, then finding a parking spot, and since it was our first time visiting our friends' that house, we couldn't figure out the exact entrance from the directions (I guessed and started heading in that direction, but he wasn't convinced it was correct, so we ended up going back and forth unnecessarily), which caused more tension... It felt like I forced him to go there, as if the traffic and parking issues were my fault... I thought to myself, let's not ruin the day, I'll talk about it later... The next day when I mentioned what he did, he said: "Are you making a fuss over this? What's the big deal? Did I embarrass you in front of your friends? Did I insult you?"... When my shock wore off, I said: "If you treated me like this, could you continue to be in my life? I wouldn't even discuss such a situation with you." Isn't his apology worse than his offense? Can you believe it? Even an educated man can say such things. Should we be grateful that our spouses don't treat us badly? Should we be happy about something that should be normal? I refuse to accept normal being presented to me as a favor. You wouldn't do these things to someone you love... Isn't this exactly what patriarchy is? I see that neither the space age nor education nor anything else can erase this from the subconscious... Men create excuses for their behavior towards women in their subconscious and expect praise when they don't commit actions that their higher consciousness deems wrong... How else can we explain the lack of consequences and reduction in the psychological, sexual, economic, physical, and various other forms of violence against women in the world? Patriarchat Die Krankheit meines Schwiegervaters und der Prüfungsstress unserer Tochter an der Uni machen uns alle fertig, und meine Beziehung zu meinem Mann ist angespannt. Jede Ehe hat ihre Höhen und Tiefen; es gibt Streit, der sich wieder auflöst, aber da ist etwas, das er gesagt hat und das mir nicht aus dem Kopf geht … Letztes Wochenende wollten wir zu einer Party meiner Uni-Freunde. Anfangs meinte er, er könne vielleicht nicht kommen, weil er seinen Vater besuchen müsse. Ich sagte, das sei okay, ich kann alleine gehen. Später beschloss er dann doch mitzukommen. Zuerst war da der Wochenendverkehr, dann die Parkplatzsuche. Da wir zum ersten Mal bei unseren Freunden waren, konnten wir die genaue Einfahrt anhand der Wegbeschreibung nicht herausfinden (ich hatte geraten und bin in die Richtung gefahren, aber er war nicht überzeugt, dass es richtig war, also fuhren wir unnötig hin und her). Das sorgte für zusätzliche Spannungen … Es fühlte sich an, als hätte ich ihn gezwungen, dorthin zu gehen, als wären die Verkehrs- und Parkplatzprobleme meine Schuld … Ich dachte mir: Lass uns den Tag nicht ruinieren, wir reden später darüber … Am nächsten Tag, als ich ihm erzählte, was er getan hatte, sagte er: „Machst du so ein Theater? Was ist denn so schlimm daran? Habe ich dich vor deinen Freunden bloßgestellt? Habe ich dich beleidigt?“ … Als mein Schock nachließ, sagte ich: „Wenn du mich so behandeln würdest, könntest du dann noch Teil meines Lebens sein? Ich würde über so eine Situation nicht einmal mit dir reden.“ Ist seine Entschuldigung nicht schlimmer als sein Vergehen? Kannst du das glauben? Selbst ein gebildeter Mann kann so etwas sagen. Sollten wir dankbar sein, dass unsere Partner uns nicht schlecht behandeln? Sollten wir uns über etwas freuen, das eigentlich normal sein sollte? Ich weigere mich, Normalität als Gefallen zu akzeptieren. So etwas würde man einem geliebten Menschen nicht antun … Ist das nicht genau das, was Patriarchat ist? Ich sehe, dass weder das Weltraumzeitalter noch Bildung noch irgendetwas anderes dies aus dem Unterbewusstsein löschen kann … Männer erfinden in ihrem Unterbewusstsein Entschuldigungen für ihr Verhalten gegenüber Frauen und erwarten Lob, wenn sie nichts tun, was ihr höheres Bewusstsein für falsch hält … Wie sonst lassen sich die fehlenden Konsequenzen und der Rückgang der psychischen, sexuellen, wirtschaftlichen, physischen und sonstigen Formen von Gewalt gegen Frauen weltweit erklären?