Ana içeriğe atla

kendimle barışık

Bugün nedendir bilmiyorum, barışığım kendimle, içimde kelebekler, mutluyum, gülümsüyorum...

Belki bugün denetim için geldiğim İzmir' in havasından, belki ayarladığm 4 günlük Balıkesir tatilinden, belki 15 tatil için ayarladığım Ankara kaçamağından, belki kocamla yaptığım güzel telefon görüşmesinden, belki perşembe günü için ayarladığım kız kıza sinema gününden, belki hepsinden...

Anlar planlıyorum kendime, ileride gülümseme ile hatırlayacağımı umduğum, belki de bu mutlu ediyor beni, ilerisi için planlara sahip olabilmek, gelecekten birşeyler beklemek. Kocam kurtlandın gene planlar yapıp duruyorsun diyor, evet kurtlanıyorum, durmak iyi gelmiyor bana, ileriye ait planlar yapıp geleceğe ait olduğumu görmek istiyorum belki, belki sadece gezmeyi- tozmayı seviyorum. Birbirine benzer günler yaşamak istemiyorum, monoton olmak istemiyorum.

Bir yerde okumuştum, yeniden başlayamam dediğimiz an yaşlanıyormuşuz. Her yerde, herşeye yeniden başlayabilme azmini, gözükaralığını hiç kaybetmeyeyim istiyorum.

İnsan kendiyle barışık olduğu günler ne kadar umutlu, ne kadar herşeyi yapabilmeye muktedir hissediyor kendini ama işte birşeyin ters gitmesi de yetiyor allak bullak olmaya, en çok da o zaman gereksinim duyuyorum kendime güvenmeye, kendi kendime yapabilirsin demeye...

Yorumlar

  1. duygu12 Ocak 2011 02:36

    ben de hep planlar yapiyorum ama bir turlu gerceklesmiyor..acaba planlarken gerceklesecegine inanmadigimdan mi?
    ozendim valla san arkadasim.. allah bana da boyle self motivation azmi versin insallah..

    YanıtlaSil
  2. derin12 Ocak 2011 06:21

    amin canım, e tabi ki inanmakla başlıyor herşey (ne kadar kitap cümlesi oldu değil mi ?) valla benimkiler de dış güçler tarafından bozulabiliyor zaman zaman ama kaybetmiyorum azmimi, plan yapmaya devam :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı