dideden

Hafta sonu bir arkadaşımın bekarlığa veda partisindeydim, daha doğrusu eşimin arkadaşı ama o kadar tatlı bir kız ki ben de çok seviyorum. Aslında dürüst olmalıyım başta gitmek istemedim çünkü kendisinden başka tanıdığımın olmadığı bir ortam olacaktı, eşim illa git dedi ben de bir arkadaşımı ayarttım gitmeye karar verdik. Tabi sonra eşim olayın cahide de olacağını öğrenince su koyvermeye çalıştı (striptiz vs.) ama kapora falan yatırıldığı ve kıza geliyoruz dendiği için bir şey değişmedi ve bin bir nasihatle cahide' ye gönderildik. Şimdi benim kavramlarla aram pek iyi değil nasıl tarif edeceğimi de bilemiyorum ama deneyeceğim. Çalışanların çoğu kadın kıyafetleri içinde erkekler (gay bar diye tanımlanır mı bilemiyorum). Kadın kıyafeti giyen erkekler işin şov, karşılama vs. tarafında ( kadın dansçı da vardı bir kaç tane) ve garson kıyafetleri ile diğer çalışanlar. Ben açıkçası tüm şovları  çok beğendim ve çok eğlendim, hatta eşim ön yargılarını yıkabilirse kendisiyle de gitmeyi...

Bu sene Anneler Günün' de karşıma en çok çıkan laf; Annem gibi anne olsam yeter, olacağım, olmaya çalışıyorum vb.. Yani üzerinden o kadar çok geçti ama benim bu söze gıcıklığım geçmedi, yazmadan edemedim (ancak yazınca rahatlıyorum nedense). Arkadaşlar, lütfen, biraz samimiyet........

Baktım bir önceki yazımın da başlığı çocuk ile ilgili, her ne kadar anne olsam da bloğum bir anne bloğu değil ama işte çocuk gelip hayatının ortasına bir güzel yerleşiveriyor insanın. Sabah gayet keyifli ofise geldim, uzun bir aradan sonra bu hafta 2 gün hariç ofisteyim (office office sweat office modundayım biraz). Kahvaltımı yaptım, tam keyif kahvemi içecektim ki evden telefon, kız kulağına bir şey kaçırmış, bakıcı teyzemiz çıkaramamış, panik. Allahtan ofis eve çok yakın ve Allahtan ben bugün ofisteydim. Çantamı kaptığım gibi çıktım. Ama nasıl çıktım, kafamda ne senaryolar; cımbızla denerim olmadı hastaneye, ya kulak zarını deldiyse, ay acaba şu ucu sivri olan hafta sonu bulduğu boncuk mu diye.... Ev ofis arası yürüme ile 3 dakika o kadar yakın ama bugün o yol uzadı da uzadı bana. Kapının açılması ile bir hışım eve girdim, kızı yatak odasına sürükledim, cımbızı elime aldım ve çok şükür ki 10. saniyede çıkarmıştım, tam da tahmin ettiğim boncuğu almış sokmuş kulağına. Ondan sonra...

Ne gelecekte kendimi tek çocuklu hayal edebiliyorum, ne de şimdi kendimi iki çocuklu hayal edebiliyorum. Hangi ara bu kararı vereceğimi ise hiç bilemiyorum. Yaş dediğin senin planlarını hiç beklemiyor, çok hızlı ilerliyor. Bu konuda çok kararsızım çok....

Birini çok seviyorsun, ilk göz göze geldiğin anı, ilk öpüştüğün anı, ilk seni seviyorum dediğin anı..... kalbine kazıyorsun. Hayat bu, birlikte yaşadıkça birbirini kırıyorsun, kızıyorsun... Böyle anlarda, kalbine kazıdığın anlar geliyor aklına, neden sevdiğini hatırlıyorsun ve yüreğini soğutuyorsun... Ne zaman ki, o anlar yeterli olmuyor, anlıyorsun, tam zamanıdır gitmenin....

Başka dilek isimli yazım var mı bilemiyorum ? Ama bu aralar, aslında bayadır ara ara uğrayan bir dileğim var. Her aklıma gelişinde içimi titreten. Olsa diyorum hayırlısı ile, ne güzel olur....

Her ne kadar çevremde ki insanlardan beklentimi minimumda tutacağım desem de insanım bekliyorum. Ben iş için eşime her türlü desteği sağlarken - sağladığımı düşünürken-. Aynı desteği göremediğimi düşünüyorum. Son dönem ikimiz de o kadar yoğunuz ki, bugün önümüzde ki hafta için komşuya dedim ki , salı akşamı biz de yatar mısın ( tek başına yaşıyor) çünkü eşim Romanya' da ben sabah 05:30 da evden çıkıp uçağa yetişeceğim, bakıcımız o saatte eve nasıl gelsin. Yarın mesela, ben zaten dünden beri şehir dışındayım, yarın sabahta eşim şehir dışına çıkıyor. Yarın akşam ben ancak dokuz civarında döneceğim, bakıcımıza dedim ki akşam üzeri size gidin ben sizden alayım. Şanslıyız ki bakıcı, komşu derken çözebiliyoruz. Geçenler de aramızda konu ile ilgili tartıştık. Belki ben yanlış anladım ama kadınım ya daha az çalışmalıymışım gibi algıladım aramızda ki tartışmayı. Kocalar sabah akşam saati belli işlerde çalışmasını istiyor eşlerinin sanırım. İş saatleri ile ilgili gerilmek istemiyorlar ...

Çok yakın çevremde olan- olmak zorunda olan, ama sevmediğim biri var ne yazık ki, kendi iç huzuru olmadığı için sağ olsun hiç kimseye de huzur vermeyen biri. Durmadan iş çevirir herkesin arkasından, aklına koyduğunu size yaptırmak için 50 kere falan söyleyebilir, sizin sabırla sessizliğinizi korumanız gerekir. Bir de etrafını gerçekten çok fedakar olduğuna öyle inandırma potansiyeli vardır ki, yarışamazsınız, kabul edip sükunetinizi korumanız gerekmektedir. Dün sabah kendisi ile rüyamda feci kavga ettim, ama görmeniz lazım yılların birikiminden herhalde ağzıma geleni söylüyorum, sonra uyandım hayırdır inşallah dedim. Akşam üzeri öğrendim ki pek hayır değilmiş. Ortak tanıdığımız bir komşum var, ben kısa tatilde huzurla dinlenirken, kahve içme bahanesi ile bla bla bir şeyler anlatmış, yine birtakım işlerin peşindeymiş. Komşum da yazık arada kalmış bana söylemeli mi, söylememeli mi diye, en sonunda ben olsam bilmek isterdim diye söylemeye karar vermiş. Diyor ki beni niye arada bır...

Hayat çok hızlı akıyor, çok yoğun geçen bir Mayıs' ın üzerine çok yoğun bir Haziran yaşamakla meşgulüm. Eşim iş değişikliği yaptı o benden yoğun, yeni işe başlamadan Mayıs' ın sonu ile Haziran'ın başına 4 günlük bir tatil kıstırdık böylece deniz mevsimini de açmış olduk. Kızımı tüm sene boyunca hafta sonları bale kursuna götürmenin meyvesini de yedim. Daha çok kulisteydim  gerçi ama kızımla o anları yaşamak bile paha biçilemezdi; balerinimizi sahneye hazırlama, giydirmek, makyaj yapmak vs.  Kızımı sahneye gönderdikten sonra koşarak salonun arkasından izlemeye gitmem görülmeye değerdi, topuklu ayakkabı ile bile fena koşmuyormuşum, onu öğrendim. Bale resitali hafta içi tam da kızımın doğduğun güne denk geldi, doğum gününü ise izleyen hafta sonunda yaptık. Bu sefer seçtiğim yerden çok memnun kaldık, fotoğraf çekmek için bile uğraşmadık a dan z ye her şey düşünülmüştü, bize sadece mutlu anı yaşamak kaldı sevdiklerimizle. Yaz gelecek mi derken, baktım Haizran'ın ortas...