Baktım bir önceki yazımın da başlığı çocuk ile ilgili, her ne kadar anne olsam da bloğum bir anne bloğu değil ama işte çocuk gelip hayatının ortasına bir güzel yerleşiveriyor insanın.
Sabah gayet keyifli ofise geldim, uzun bir aradan sonra bu hafta 2 gün hariç ofisteyim (office office sweat office modundayım biraz). Kahvaltımı yaptım, tam keyif kahvemi içecektim ki evden telefon, kız kulağına bir şey kaçırmış, bakıcı teyzemiz çıkaramamış, panik.
Allahtan ofis eve çok yakın ve Allahtan ben bugün ofisteydim. Çantamı kaptığım gibi çıktım. Ama nasıl çıktım, kafamda ne senaryolar; cımbızla denerim olmadı hastaneye, ya kulak zarını deldiyse, ay acaba şu ucu sivri olan hafta sonu bulduğu boncuk mu diye....
Ev ofis arası yürüme ile 3 dakika o kadar yakın ama bugün o yol uzadı da uzadı bana. Kapının açılması ile bir hışım eve girdim, kızı yatak odasına sürükledim, cımbızı elime aldım ve çok şükür ki 10. saniyede çıkarmıştım, tam da tahmin ettiğim boncuğu almış sokmuş kulağına. Ondan sonra sinirlerim boşaldı tabi, kıza baya bir kızdım (daha önce de burnuna sokmuştu ve o zaman da çok uyarmıştım). Yavrum aslında kendi de korkmuş ve canı yanmış ama beni o kadar hiddetli görünce ağlayamadı bile. Sonra duyma kontrolü de yaptım, rahatladım. Üstüne öptüm kokladım işe geri döndüm.
O kısacık 5 dakikada ömrümden ömür gitti. Bu çocuklar insanı ömrünü gıy gıy törpüleyip, kısaltıyorlar yemin ederim.
Sabah gayet keyifli ofise geldim, uzun bir aradan sonra bu hafta 2 gün hariç ofisteyim (office office sweat office modundayım biraz). Kahvaltımı yaptım, tam keyif kahvemi içecektim ki evden telefon, kız kulağına bir şey kaçırmış, bakıcı teyzemiz çıkaramamış, panik.
Allahtan ofis eve çok yakın ve Allahtan ben bugün ofisteydim. Çantamı kaptığım gibi çıktım. Ama nasıl çıktım, kafamda ne senaryolar; cımbızla denerim olmadı hastaneye, ya kulak zarını deldiyse, ay acaba şu ucu sivri olan hafta sonu bulduğu boncuk mu diye....
Ev ofis arası yürüme ile 3 dakika o kadar yakın ama bugün o yol uzadı da uzadı bana. Kapının açılması ile bir hışım eve girdim, kızı yatak odasına sürükledim, cımbızı elime aldım ve çok şükür ki 10. saniyede çıkarmıştım, tam da tahmin ettiğim boncuğu almış sokmuş kulağına. Ondan sonra sinirlerim boşaldı tabi, kıza baya bir kızdım (daha önce de burnuna sokmuştu ve o zaman da çok uyarmıştım). Yavrum aslında kendi de korkmuş ve canı yanmış ama beni o kadar hiddetli görünce ağlayamadı bile. Sonra duyma kontrolü de yaptım, rahatladım. Üstüne öptüm kokladım işe geri döndüm.
O kısacık 5 dakikada ömrümden ömür gitti. Bu çocuklar insanı ömrünü gıy gıy törpüleyip, kısaltıyorlar yemin ederim.
Yorumlar
Yorum Gönder