dideden

Tüm haftasonunu Cumhuriyetimizin 100. Yılını kutlayarak geçirdik. Dünümüz, bugünümüz, yarınımız Cumhuriyet. Atamızdan emanet, çocuklarımıza en güzel mirasımız. Dilimizden düşmeyen destanımız. Sen çok yaşa. Çeşitli bahaneler ile 100. Yılımızı layığı ile kutlamayan, cumhuriyet ve demokrasiye tırnağı kadar kıymet vermeyen ama cumhuriyet ve demokrasinin her türlü nimetinden faydalanan erkana da bir çift lafım var; size ne vergim ne hakkım helal olmasın. Biz yine size rağmen coşkuyla kutladık. Çok ta güzel yaptık. Başlıktan da anlaşılacağı gibi en çok sevdiğim 100. yıl marşı parla oldu. Hemen ezberledim ve hala söylüyorum. Meydanlarda neden çalınıp söylenmediğini de anlamış değilim, sosyal medyada da bu kadar çok paylaşılmışken. Bu tür buluşmalar bende moral tazeleme gibi oluyor. Görüyorum ki hala çokuz. Umutlarım daha da bir yeşeriyor. Ankara ' da ki arkadaşım resim atmış Anıtkabir' den. Güvenlikten geçeli 3 saat oldu ama mozoleye hala ulaşamadım yazmış altına da. 75. yılda o...

Şarkıda da dediği gibi ; günler , haftalar, aylar, mevsimler, yıllar geçiyor. Günler için diyemeyeceğim ama haftalar sanki hep birbirinin aynı. Bir bakıyorsun pazartesi ile haftaya başlamışsın sonra hooop ışık hızı ile perşembe öğlen olmuş. Cuma- cumartesi- pazar üçlemesi zaten göz açıp kapayana. Bu mudur gerçekten? İnsan şu hayatın gerçekten başka büyük amaçları olsun istiyor derinlerde ama işte 70-80 yıllık ömrü evrenin milyarca yıllık ömrü ile kıyaslayınca bir göz kırpmalık ansın (bir blink) yani o zaman diyorsun çok ta şeyetmemek lazım. Bazen çok motive oluyorum, her şey çok anlamlı geliyor. Bazen de bir hiçliğin ortasında buluyorum kendimi. Spor yapmak bile çok anlamsız geliyor. Ve yine her şey dengede bitiyor. Bu ikisini dengeleyebilirsem, huzurlu oluyorum. Bazen artık danışmanlık bile yapmak istemiyorum. Gelen mailleri okumak ve anlamak ve cevap yazmak bile zul geliyor. Sonra diyorum hiç birşey yapmamaya hazır mısın? Sıkılmaz mısın? O zaman tamamen bırakmaya cesaret edemi...

Uzun bir aradan sonra, bir uğradım. Geçmişte yazdıklarıma baktım; İlk anne olduğum zamanlar, terrible 2 dönemi, okula başlama , çalışan annelik halleri, Türkiye'nin siyasi gündemiyle yaşadığım korkular, endişeler. Gelecekte ne olacak soruları? Şimdi o gelecekteyim :) 16 yaşında bir ergen annesi olarak. Bu yaşı not edin , diğer bütün yaşları unutun; enerjinizi bu yaşa saklayın. Çok başka... Geçmişi okuyunca oooo neler atlatmışsın bunu da atlatırsın diye moral verdim kendime. O hallerimi unutmuşum. İyi ki çiziktirmişim dedim. Kızım 20 li yaşlarına geldiğinde blogun linkini gönderme fikri yerleşti kafama. O zamanlarımı anlayacağını düşündüğüm yaşa geldiğinde. Bu arada gelen yorumları görmemişim, yanıtlamaya çalıştım şimdi onca zaman geçince. Bir de buradan yazayım kusura bakmayın. Bu süreçte eskiden özlem duyduğum şeyleri gerçekleştirme fırsatım oldu; artık danışmanlık yapıyorum ve çoğu zaman evden çalışıyorum. Güzel havalarda bol bol yürüyüş yapma imkanım oluyor ya da sosyal me...