hayat - life - leben

Aralıklarla outlook' umu temizliyorum bilgisayarım memory error verdiği için. Artık bir önemi kalmayan aldığım/ gönderdiğim mailleri siliyorum. Geçenlerde yine bir temizlik işlemi sırasında 30 Ocak 2023 tarihli kendime gönderdiğim şu maili buldum: Hayat hiç durmadan; bazen yavaş, bazen koşar adım, yürünmesi gereken bir yol. Düştüğünde tekrar tekrar kalkıp devam etmen gereken ... Evet hayat bizden hep bir devinim bekliyor, hep bir çaba... Bazen bu çabalara şükrederken , bazen de hiç mi dinlenmeyeceğiz diyorum ... Annem biz küçükken çok yorulurdu; 2 çocuk, ev, çalışma hayatı ...hatta bir süre köpeğimiz de olmuştu ve onun yemeğini bile annem yapıyordu. O zamanlar evde yardımcı hanım kavramı da yoktu, haftada 1 ya da 2 haftada 1 temizliğe gelen hanımlar olurdu. Herşey annemin sorumluluğundaydı ve sık sık kendisinden şunu duyardım ; ben anca mezarda dinlenirim ... Üstte ki paragraftan sayfa sayfa yazı çıkar aslında; o dönemde kadının sorumluluğunun ne kadar fazla olduğu, babaların ev ve çocuklar konusunda işlerin azıcık ucundan tuttuğu ve hatta onu bile yapmadığı, kadınların ise durmadan çabaladığı ... Çünkü diyorum, anneleri çalışmıyordu ve çalışan anne kavramı yeni yeni yayılıyordu ve acaba erkekler çalışan kadın nasıl desteklenir bilemiyorlar mıydı ya da basitçe umursamıyorlar mıydı? Gerçi babamın hakkını yemeyeyim, eğitimimizle çok ilgilendi ve annemin nöbet tuttuğu zamanlar bir şekilde hem karnımızı doyurdu hem de bize baktı. Yazı da nereden nereye geldi bu arada...hazır yazı oradan buradan olmuşken şunu da yazayım; Blog'un istatistikler kısmına bakıyorum bu aralar, bir bölümünde hangi ülkelerden kaç kişi okumuş gibi bir detay var... Kim olduklarını bilmesem de yazdıklarımı görmediğim, bilmediğim yerlerde bile okuyanların olması, neden bilmem çok hoşuma gidiyor... Kimliksiz paylaşmak , filtresiz paylaşmayı getiriyor ve bu bana çok iyi geliyor ..... I periodically clean my Outlook because my computer gives a memory error. I delete the emails which I received/sent that are no longer important. Recently, during another cleaning session, I found this email I sent to myself on January 30, 2023: Life never stops; sometimes slow, sometimes running, it is a path that must be walked. When you fall, you have to get up and continue again and again… Yes, life always expects a movement and an effort from us… Sometimes I am grateful for these efforts, and sometimes I wonder if i will ever rest… My mother used to get very tired when we were little;she was a working mom with 2 children, housework and etc. we even had a dog for a while during our childhood and my mother used to prepare its food also too. At that time, the concept of a lady maid at homes did not common, there were ladies who came to clean once a week or once in two weeks. Everything was under my mother’s responsibility, and I often heard she says; Guess i will rest in the grave… Actually, ,it could be written pages about the paragraph above; how much responsibility women had at that time, how little fathers contributed to housework and children, and even did not do that, and how women constantly struggled… Because, I think, their mothers did not work, and the concept of a working mother was just beginning to spread, and I wonder if men did not know how to support working women or simply did not care? However, I should not be unfair to my father, he supported us very much with our education and when my mother was on duty, he somehow fed us and took care of us. The essay has gone from one subject to another… and by the way let me write this too; I have been looking at the statistics section of the blog lately, there is a section detailing how many people have read from which countries… Even though I don’t know who they are, it makes me very happy that there are people reading what I write… Sharing without identity brings sharing without filters, and this makes me feel very cosy… Ich reinige regelmäßig mein Outlook, weil mein Computer einen Speicherfehler anzeigt. Ich lösche die E-Mails, die ich erhalten/gesendet habe und die nicht mehr wichtig sind. Kürzlich, während einer weiteren Reinigungssitzung, fand ich diese E-Mail, die ich mir am 30. Januar 2023 geschickt hatte: Das Leben hört nie auf; manchmal langsam, manchmal schnell, es ist ein Weg, den man gehen muss. Wenn man fällt, muss man aufstehen und immer wieder weitermachen… Ja, das Leben erwartet immer eine Bewegung und Anstrengung von uns… Manchmal bin ich dankbar für diese Anstrengungen, und manchmal frage ich mich, ob ich jemals ruhen werde… Meine Mutter war sehr müde, als wir klein waren; sie war eine berufstätige Mutter mit 2 Kindern, Hausarbeit usw. Wir hatten sogar eine Zeit lang einen Hund in unserer Kindheit und meine Mutter bereitete auch sein Futter zu. Damals war das Konzept einer Haushälterin nicht üblich, es gab Frauen, die einmal pro Woche oder alle zwei Wochen zum Putzen kamen. Alles lag in der Verantwortung meiner Mutter, und ich hörte oft, wie sie sagte: “Ich werde wohl im Grab ruhen…” Eigentlich könnte man Seiten über den obigen Absatz schreiben; wie viel Verantwortung Frauen damals hatten, wie wenig Väter zur Hausarbeit und Kindererziehung beitrugen und es sogar nicht taten, und wie Frauen ständig kämpften… Weil, denke ich, ihre Mütter nicht arbeiteten und das Konzept einer berufstätigen Mutter gerade erst begann sich zu verbreiten, und ich frage mich, ob Männer nicht wussten, wie sie berufstätige Frauen unterstützen sollten oder es ihnen einfach egal war? Allerdings sollte ich meinem Vater gegenüber nicht unfair sein, er unterstützte uns sehr bei unserer Ausbildung und wenn meine Mutter im Dienst war, hat er uns irgendwie ernährt und sich um uns gekümmert. Der Aufsatz ist von einem Thema zum anderen gegangen… und übrigens, lass mich das auch noch schreiben; Ich habe mir in letzter Zeit den Statistikbereich des Blogs angesehen, es gibt einen Abschnitt, der detailliert, wie viele Menschen aus welchen Ländern gelesen haben… Auch wenn ich nicht weiß, wer sie sind, macht es mich sehr glücklich, dass es Menschen gibt, die lesen, was ich schreibe… Teilen ohne Identität bringt Teilen ohne Filter, und das macht mich sehr gemütlich…