büyümek - to be grown up- erwachsen zu sein

Kızım bu sene 18 yaşında ve üniversiteli oldu. Gözlerimin önünde büyüme sancılarının tümünü çekiyır ve gelecekte olacağı kişi için kozasında debelenip duruyor. Evet gençler büyümeye çok hevesli ama gerçekten hazırlar mı? Büyümeyi sadece istedikleri her şeyi yapma özgürlüğü olarak görüyorlar. Peki ya kendi hayatlarının sorumluluğunu almak, buna hazırlar mı? Tüm endişelerimi içimde derleyip toparlayıp, aşağıda ki mesajı kızıma attım. Umarım kendi iyi halini bulma yolunda, kendisine ışık olur ... Büyümek demek, istediğin her şeyi yapmakta özgürsün demek değildir canım kızım. Çocukken hepimiz bir an önce büyümek istedik. Geç yatmak, istediğimizi yemek, kimseye hesap vermemek, kararları kendimiz almak… “Büyüyünce özgür olacağım” fikri, çoğumuzun zihninde masalsı bir gerçeklik gibiydi. Ama zaman geçip gerçekten büyümeye başladığımızda fark ettik ki, özgürlük hiç de hayal ettiğimiz kadar "sınırsız" değildi. Aslında büyümek, sınırsız özgürlüğün değil, sorumlulukla yoğrulmuş bilinçli seçimlerin kapısını aralamak demekti.. Peki özgürlük ve sorumluluk arasındaki ince çizgiyi nasıl belirleyeceğiz? İstediğimizi yapma özgürlüğümüz elbette var. Ama bu özgürlük, başkalarının haklarına, toplumun dengesine ve en önemlisi kendi iç huzurumuza zarar vermeye başladığında bir sınırla karşılaşıyor. Çünkü gerçek özgürlük, sınırsızlık değil; kendini sınırlayabilme olgunluğudur. Bir çocuk, oyuncağını paylaşmak istemediğinde bu onun hakkıdır. Ama bir yetişkin, bir toplulukta sadece kendi isteklerini dayatırsa, bu artık özgürlük değil, bencillik olur. Büyümek işte tam da bu ayrımı fark edebilmeyi gerektirir. Her şeyi yapabilmekle, her şeyi yapmamak arasındaki farkı bilmektir, hayatta bilgelik. Hayatta bir noktaya geldiğimizde, elimizde gerçek bir güç olur: Seçim gücü. Büyümek bu gücü elde etmektir belki de. Ama daha önemlisi, o gücü nasıl kullanacağını bilmektir. Unutma kontrolsüz güç, güç değildir. Canın sıkkın olabilir ama öfkeyle hareket etmek seni tatmin etmeyecektir. Haklı olabilirsin ama her tartışmayı kazanmak, ilişkilerini zedeler. Maddi gücün olabilir ama her şeye sahip olmak, manevi tatmini getirmez. Büyümek, aynı zamanda kendine dur diyebilme sanatıdır. Sana zarar veren şeylere dur diyebilmelisin. Gerçek olgunluk, istekleri kontrol altına alabilmekte yatar. Yani ne istediğini bilmek kadar, ne zaman duracağını bilmek te büyümenin bir parçasıdır. Kimi zaman vazgeçmek, geri çekilmek ya da susmak, sandığından çok daha büyük bir cesaret ister. Yani aslında özgürlük içsel disiplinle başlar. Büyümek demek, her aklına geleni yapmak demek değildir. Büyümek, ne yaparsam hem kendime hem çevreme faydalı olurum sorusunu sormaktır. İçsel özgürlük, dışsal kısıtlamalardan daha değerlidir çünkü bu, iradenin ve bilincin ürünüdür. Belki de büyümek, "her şeyi yapabilirim" demekten çok, "her şeyi yapabilirim ama hangisi beni ben yapar?" diye sorgulamaktır. to be grown up My daughter turned 18 this year and has started university. Right before my eyes, she’s experiencing all the growing pains and struggling in her cocoon, trying to become the person she’s meant to be. Yes, young people are eager to grow up—but are they truly ready? They often see growing up simply as the freedom to do whatever they want. But what about taking responsibility for their own lives—are they prepared for that? Gathering all my worries, wrapping them carefully inside me, I sent her the message below. I hope it becomes a light for her on the path to finding her best self... Growing up doesn’t mean you are free to do whatever you want, my dear daughter. When we were children, we all wanted to grow up as fast as possible. Staying up late, eating whatever we wanted, not being held accountable for our actions, making our own decisions… The idea of “being free when I grow up” felt like a magical truth. But as time passed and we actually began to grow up, we realized freedom wasn’t as limitless as we had imagined. In truth, growing up doesn’t open the door to unlimited freedom—it opens the door to conscious choices shaped by responsibility. So how do we define the fine line between freedom and responsibility? Of course, we have the freedom to do what we want. But that freedom meets its boundary when it begins to harm the rights of others, disrupt the balance of society, or disturb our own inner peace. Because true freedom isn’t the absence of limits—it’s the maturity to set them for yourself. A child who doesn’t want to share their toy has that right. But an adult who imposes only their own desires on others in a community? That’s no longer freedom—that’s selfishness. Growing up means learning to recognize that difference. Wisdom lies in knowing the difference between being able to do everything and choosing not to do everything. At some point in life, we gain a real power: the power of choice. Perhaps growing up is about earning that power. But more importantly, it’s about knowing how to use it. Remember: power without control is not power at all. You might feel upset, but reacting with anger won’t bring peace. You might be right, but trying to win every argument will damage your relationships. You might have wealth, but owning everything won’t bring spiritual satisfaction. Growing up is also the art of telling yourself “stop.” You must be able to say stop to things that harm you. True maturity lies in the ability to control your desires. Knowing what you want is important—but knowing when to stop is also part of growing up. Sometimes letting go, stepping back, or staying silent takes far more courage than you think. So in truth, freedom begins with inner discipline. Growing up doesn’t mean doing everything that crosses your mind. Growing up means asking yourself, “What can I do that will benefit both myself and those around me?” Inner freedom is more valuable than external freedom—because it is born of willpower and self-awareness. Maybe growing up isn’t about saying, “I can do anything,” but rather asking, “I can do anything—but which choices truly make me who I am?” erwachsen zu sein Meine Tochter ist dieses Jahr 18 geworden und hat ihr Studium begonnen. Direkt vor meinen Augen erlebt sie all die Schmerzen des Erwachsenwerdens und kämpft in ihrem Kokon, um zu der Person zu werden, die sie einmal sein soll. Ja, junge Menschen sind voller Eifer, erwachsen zu werden – aber sind sie wirklich bereit dafür? Oft sehen sie das Erwachsenwerden nur als die Freiheit, alles tun zu dürfen, was sie wollen. Aber was ist mit der Verantwortung für das eigene Leben – sind sie dafür bereit? Ich habe all meine Sorgen gesammelt, sie still in mir zusammengeschnürt und ihr die folgende Nachricht geschickt. Ich hoffe, dass sie ihr ein Licht auf dem Weg zu ihrem besten Selbst sein kann... Erwachsen zu sein bedeutet nicht, dass du tun und lassen kannst, was du willst, meine liebe Tochter. Als wir Kinder waren, wollten wir alle so schnell wie möglich erwachsen werden. Spät schlafen gehen, essen was wir wollen, keine Rechenschaft für unser Handeln ablegen, unsere eigenen Entscheidungen treffen... Der Gedanke „Wenn ich erwachsen bin, bin ich frei“ fühlte sich wie eine magische Wahrheit an. Aber mit der Zeit, als wir wirklich erwachsen wurden, erkannten wir, dass Freiheit längst nicht so grenzenlos ist, wie wir es uns vorgestellt hatten. Tatsächlich öffnet das Erwachsenwerden nicht die Tür zur unbegrenzten Freiheit – sondern die Tür zu bewussten Entscheidungen, die von Verantwortung geprägt sind. Wo liegt also die feine Grenze zwischen Freiheit und Verantwortung? Natürlich haben wir die Freiheit, das zu tun, was wir wollen. Aber diese Freiheit stößt an ihre Grenzen, wenn sie die Rechte anderer verletzt, das Gleichgewicht der Gesellschaft stört oder unseren eigenen inneren Frieden gefährdet. Denn wahre Freiheit bedeutet nicht, keine Grenzen zu haben – sie bedeutet die Reife, sich selbst Grenzen setzen zu können. Ein Kind, das sein Spielzeug nicht teilen will, hat jedes Recht dazu. Aber ein Erwachsener, der in einer Gemeinschaft nur seine eigenen Wünsche durchsetzt? Das ist keine Freiheit mehr – das ist Egoismus. Erwachsen zu sein heißt, genau diesen Unterschied erkennen zu lernen. Weisheit liegt darin, den Unterschied zu kennen zwischen „alles tun können“ und „nicht alles tun müssen“. Irgendwann im Leben erhalten wir eine wahre Kraft: Die Macht der Wahl. Vielleicht geht es beim Erwachsenwerden darum, sich diese Kraft zu verdienen. Aber noch wichtiger ist es, zu wissen, wie man sie nutzt. Vergiss nie: Macht ohne Kontrolle ist keine Macht. Du kannst dich verletzt fühlen, aber Wut bringt dir keinen Frieden. Du kannst im Recht sein, aber jeder Streit, den du gewinnst, kann deine Beziehungen beschädigen. Du kannst Reichtum haben, aber alles zu besitzen bringt dir keinen inneren Frieden. Erwachsen zu sein heißt auch, sich selbst „Stopp“ sagen zu können. Du musst in der Lage sein, bei Dingen, die dir schaden, „Nein“ zu sagen. Wahre Reife liegt in der Fähigkeit, die eigenen Wünsche zu kontrollieren. Zu wissen, was du willst, ist wichtig – aber zu wissen, wann du aufhören musst, ist ebenso Teil des Erwachsenwerdens. Manchmal erfordert es mehr Mut, loszulassen, sich zurückzuziehen oder zu schweigen, als du denkst. Die Wahrheit ist: Freiheit beginnt mit innerer Disziplin. Erwachsen zu sein bedeutet nicht, jedem Impuls zu folgen. Erwachsen zu sein bedeutet, sich zu fragen: „Was kann ich tun, das sowohl mir selbst als auch meiner Umgebung guttut?“ Innere Freiheit ist wertvoller als äußere Freiheit – denn sie entsteht durch Willenskraft und Selbstbewusstsein. Vielleicht geht es beim Erwachsenwerden nicht darum zu sagen: „Ich kann alles tun.“ Sondern zu fragen: „Ich kann alles tun – aber was davon macht mich wirklich zu dem Menschen, der ich sein will?“