iletişim - communication- kommunikation

-
Ben olayların ve durumların eğilip bükülmeden, olduğu gibi konuşulması gerektiğine inanıyorum. Ne ise o. Bu yaklaşım, insan ilişkilerinde kısa vadede zorluklar yaratabiliyor; çünkü herkes doğrudanlığa alışık değil. Ancak uzun vadede, bu açıklık sayesinde çok daha güçlü, güvene dayalı ilişkiler kurulabiliyor. Çünkü inanıyorum ki insanlar arasındaki birçok anlaşmazlık, aslında “net olmamaktan” kaynaklanıyor. Ne hissettiğimizi, ne düşündüğümüzü, ne istediğimizi tam olarak söylemeyip ima etmeyi seçiyoruz. Karşımızdakinin bizi anlamasını bekliyoruz, ama o kişi bizim zihnimizi okuma becerisine sahip değil. Sonuç: kırgınlık, yanlış anlaşılma, uzaklaşma. Tabii burada kastettiğim şey, her konuda fikir beyan etmek ya da kimsenin değiştiremeyeceği şeyler —örneğin dış görünüşü— hakkında yorum yapmak değil. Açıklıktan bahsederken, aslında duygularımız ve beklentilerimiz konularında net olmayı kastediyorum. Yani karşımızdakinden ne umduğumuzu, hangi davranışların bizi etkilediğini, nelerin bizi kırdığını veya mutlu ettiğini dürüstçe ifade edebilmek. Bu tür bir açıklık, saldırganlık değildir; tam tersine, ilişkiye değer vermenin bir göstergesidir. Her şey açıkça konuşulsa, hayat çok daha kolay olmaz mıydı? Belki bazen duyması zor şeyler söylenirdi, belki bazı anlar tatsız olurdu. Ama en azından herkes gerçeğin farkına varırdı. Zaman kaybından kurtulurduk. Doğru kişiler ile doğru bağlar kurardık. Bu bağlar da sahici ve sağlam olurdu. Zaten güven ancak dürüstlük tohumundan yeşerir ise daimi olmuyor mu? Communication I believe that events and situations should be discussed as they are, without bending or twisting them. Just as they are. This approach can create short-term challenges in human relationships because not everyone is used to directness. However, in the long run, this openness allows for much stronger, trust-based relationships. Because I believe that many conflicts between people actually stem from “not being clear.” We choose to imply rather than explicitly state what we feel, think, or want. We expect others to understand us, but they don’t have the ability to read our minds. The result: hurt feelings, misunderstandings, and distance. Of course, by this I don’t mean expressing opinions about everything or commenting on things that no one can change—such as physical appearance. When I talk about openness, I mean being clear about our emotions and expectations. That is, being able to honestly express what we hope for from the other person, which behaviors affect us, what hurts us, or what makes us happy. This kind of openness is not aggression; on the contrary, it is a sign of valuing the relationship. Wouldn’t life be much easier if everything were spoken openly? Perhaps sometimes hard things would be said, and some moments would be unpleasant. But at least everyone would become aware of the truth. We would save time. We would build the right connections with the right people. And those connections would be genuine and strong. After all, isn’t trust permanent only if it grows from the seed of honesty? Kommunikation Ich glaube, dass Ereignisse und Situationen so besprochen werden sollten, wie sie sind, ohne sie zu verdrehen oder zu beschönigen. So, wie sie sind. Dieser Ansatz kann kurzfristig Herausforderungen in zwischenmenschlichen Beziehungen schaffen, weil nicht jeder Direktheit gewohnt ist. Langfristig jedoch ermöglicht diese Offenheit weitaus stärkere, vertrauensbasierte Beziehungen. Denn ich glaube, dass viele Konflikte zwischen Menschen tatsächlich daraus entstehen, dass man „nicht klar ist“. Wir wählen es, anzudeuten, statt deutlich zu sagen, was wir fühlen, denken oder wollen. Wir erwarten, dass andere uns verstehen, aber sie haben nicht die Fähigkeit, unsere Gedanken zu lesen. Das Ergebnis: verletzte Gefühle, Missverständnisse und Distanz. Natürlich meine ich damit nicht, zu allem eine Meinung zu äußern oder Dinge zu kommentieren, die niemand ändern kann – wie zum Beispiel das äußere Erscheinungsbild. Wenn ich von Offenheit spreche, meine ich, in Bezug auf unsere Gefühle und Erwartungen klar zu sein. Das heißt, ehrlich ausdrücken zu können, was wir von der anderen Person erwarten, welche Verhaltensweisen uns beeinflussen, was uns verletzt oder was uns glücklich macht. Diese Art von Offenheit ist keine Aggression; im Gegenteil, sie ist ein Zeichen dafür, dass man die Beziehung wertschätzt. Wäre das Leben nicht viel einfacher, wenn alles offen angesprochen würde? Vielleicht würden manchmal unangenehme Dinge gesagt, vielleicht wären einige Momente unangenehm. Aber zumindest würde jeder die Wahrheit erkennen. Wir würden Zeit sparen. Wir würden die richtigen Verbindungen zu den richtigen Menschen aufbauen. Und diese Verbindungen wären echt und stark. Schließlich ist Vertrauen doch nur dauerhaft, wenn es aus dem Samen der Ehrlichkeit wächst, oder nicht?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

-
Resim
Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

-
Resim
Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Devamı

Kızıma Mektup

-
Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
Devamı