Kızıma Mektup

-
Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken.

Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum:

Canım Kızımız,

05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti.

O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve mutlusun diye.

Seni o kadar çok seviyoruz ki, kelimelerle anlatmak, tarif etmek mümkün değil, dağlar kadar, denizler kadar, dünyalar kadar seviyoruz. Senden biraz ayrı kalsak burnumuzun direği sızlıyor, söz dönüp dolaşıp sana geliyor.

Bizimle akıllı akıllı konuştuğun zaman şaşırıp kalıyoruz. Herşeyi bu kadar çabuk nasıl öğrenebildiğini merak ediyoruz.

Arkadaşlarınla oyuncaklarını paylaştığın için, tiyatroda uslu uslu oturup oyunları seyrettiğin için, kitapları çok sevdiğin için ve daha birçok şey için seninle gurur duyuyoruz.

Canım kızımız sen bize anne baba olmanın ne demek olduğunu ve bir insanın emekle nasıl büyüdüğünü öğrettin.

Seni çok seviyoruz ve her zaman çok seveceğiz.

Annen ve Baban

Babaya gönderdim sonra mektubu, atladığım, eklemek istediğin birşey var mı diye? Bu sözlere ne eklenir ki dedi?

Çok şey var aslında eklenebilecek, ama tüm bu sevgiyi kelimelerde toplayıp ifade edebilmek öyle zor ki, ancak ucundan kıyısından anlatabiliyorum kızımın bana ne ifade ettiğini. https://dideden.blogspot.com/2024/06/kzma-siir-poem-to-my-daughter-gedicht.html

Yorumlar

  1. UZAK20 Ekim 2010 13:35

    canimsin, gozlerim doldu... ne kadar sukretsek az.. Ben zamaninda sikintisini cekmis bir insan olarak sukurlerin sonuna hep isteyen herkesin cocugu olsun diye diliyorum... yasanmadan anlasilmayacak birsey gercekten de. Opuyorum yavru kusu da seni de...

    YanıtlaSil
  2. derin20 Ekim 2010 22:30

    Amin canim, Allah isteyen herkesin dualarini kabul etsin, burada bir arkadasim da ayni surecten geciyor, gozlerinden gorebiliyorum ne kadar uzuldugunu, ama benim onun icin hala umidim var, Allah gonlune gore versin diliyorum

    Sana kuzucuklarinla, esinli uzun, saglikli ve mutlu bir omur diliyorum, canımsın ...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

-
Resim
Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

-
Resim
Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Devamı

Ataerkillik- Patriarchy - Patriarchat

-
Resim
Eşimin babasının hastalığı, kızın üniversite sınavı stresi derken yorgunuz ve eşimle aramız gerildi. Her evlilikte olur; tartışılır, çözülür ama dediği bir şey var ki aklımdan çıkmıyor... Geçen haftasonu benim üniversite arkadaşlarımdan birinin verdiği bir davete gitmek üzere yola çıktık. İlk konuştuğumuzda belki ben gelemem , babama gitmem gerekebilir dedi, ben de tamam ben tek te giderim, sorun değil dedim.Sonradan gelmeye karar verdi. Malum önce haftasonu trafiği, sonra park yeri, bir de arkadaşların, o evlerine ilk defa gittiğimizden, tam girişi anlayamadık tariften (yani ben tahmin ettim ve o yönde gitmeye başladım ama kendisi o şekilde olduğuna ikna olmadığı için boşuna ileri geri yaptık) ve yine gerilim... Sanki ben onu oraya zorla götürdüm, sanki trafiğin ve park yerinin sorumlusu benim.... Neyse dedim o gün tadımız kaçmasın, sonra konuşurum... Bir sonra ki gün yaptıklarını söylediğimde, bunun için mi laf ediyorsun? Bunda ne var? Bunda mesele edilecek ne var; seni arkadaş...
Devamı