Geçenlerde daha çok soğuklar gelmemişken, güneş ısıtırken. Bir firma ziyareti dönüşünde, dışarıdan temiz hava gelsin diye camı da azıcık aralamışken. Arkada Mabel Matiz' den şarkılar, geçmiş dönemin muhasebesini yaparken ve şükür göz yaşları dökerken - yol haliyle - . Işıkta durmuş hem ağlayıp hem göz yaşlarımı silerken - dıt dıt - , derin derin düşünürken - dıt dıt -, yan tarafımdaki araba ısrarla dıt dıt yaparken ve sonunda kafamı döndürüp bakınca, bana boş ver işareti yapan bir çiftle karşılaşınca; ağlarken güldüm....
Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorumlar
Yorum Gönder