Dün kızımla oradan buradan kunuşurken, biliyor musun anne I. ya ne söyledim geçen dedi?
Ne söyledin kızım dedim?
Ben büyüyünce annem gibi bir anne ve ondan ötesi annem gibi bir insan olmak istiyorum.
Evet bazen dersler konusunda beni sıkıyorsun ama B. nin annesi gibi hiç umursamamanı da istemezdim dedi.
Ve dikkatinizi çekerim , bu cümleyi ergenliğinin zirvesini yaşadığı 16 yaşında söyledi.
Bir süre önce ki bir sohbetimizde de; küçük her çocuk anne babasını sever, önemli olan
büyüdüğünde de anne babanı insan olarak sevmeye devam edebilmektir demişti.
Ben daha ne isteyeyim?
Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Ne güzel. Büyüyünce isizn gibi olmak isteyen birisi :-)
YanıtlaSilkendi adıma mutlu oldum inkar edemem :), yine de kendi olsun ve bundan mutlu olsun isterim ...
Sil