Ana içeriğe atla

100 yıl yaşamak- to live a century - ein Jahrhundert leben

Babanannemin, ikiz ablalarında geriye kalan ve geçenlerde 100. yaşını kutlayan Alime Teyze'yi kaybettik. İkizi olan Zeynep Teyze'yi 93 yaşında, babanannemi de 90 yaşında kaybetmiştik. 100 yıl yaşamak, çok inanılmaz geliyor. Aynı gen haritasında, onu daha uzun yaşatan neydi derseniz, neşesiydi derim ... Yazıyı okuyanlar olmuştur belki, babanannemin cenazesinde bile nüktedanlığını konuşturmuştu... Şimdi onu hep güleç yüzü ve kırmızı yanakları ile hatırlayacağım. Hatırlanmak için ne güzel özellikler... Hayat ona ne verdiyse, sanki aldı ve içinden hem kendisini hem de etrafını gülümsetecek şeyler çıkardı .... Bebekler yeni doğduğunda, ismiyle yaşasın denir ya? Alime Teyze bir ömrü isminin hakkını vererek yaşadı, çoğu zaman yakın çevresinin bile farkında olmadan ... (Alime, Arapça kökenli bir kelime olup, bilge kadın veya âlim kadın anlamına gelir) Şimdi, hayatın bana verdiklerinden ben ne çıkarıyorum , bunu düşünme vakti... Güle güle Alime Teyze, kardeşlerini kaldığın yerden, güldürmeye devam ediyorsundur umarım ... We lost Aunt Alime, my grandmother's twin sister who recently celebrated her 100th birthday. We had lost her twin, Aunt Zeynep, at 93, and my grandmother at 90. Living to 100 seems incredible. If you ask what kept her alive longer with the same genetic map, I’d say it was her cheerfulness. "Some of you may have read it; she even showed her sense of humor at my grandmother’s funeral..." I will always remember her with her smiling face and rosy cheeks. What beautiful traits to be remembered for. Whatever life gave her, she took it and found ways to make both herself and those around her smile... When babies are born, people say, 'May they live with their names.' Aunt Alime lived a life that truly honored her name, often without those around her even realizing it... (Alime is an Arabic word meaning wise woman or scholar.) Now, it's time for me to think about what I am making out of what life has given me... Goodbye, Aunt Alime. I hope you’re making your sisters laugh, wherever you are. Wir haben Tante Alime verloren, die Zwillingsschwester meiner Großmutter, die kürzlich ihren 100. Geburtstag gefeiert hatte. Ihre Zwillingsschwester, Tante Zeynep, hatten wir mit 93 Jahren verloren und meine Großmutter mit 90. 100 Jahre zu leben scheint unglaublich. Wenn Sie fragen, was sie mit dem gleichen genetischen Erbe länger am Leben hielt, würde ich sagen, es war ihre Fröhlichkeit. „Einige von euch haben es vielleicht gelesen; sie zeigte sogar bei der Beerdigung meiner Großmutter ihren Humor...“ Ich werde sie immer mit ihrem lächelnden Gesicht und den roten Wangen in Erinnerung behalten. Was für schöne Eigenschaften, um erinnert zu werden. Was auch immer das Leben ihr gab, sie nahm es und fand Wege, um sich selbst und die Menschen um sie herum zum Lächeln zu bringen... Wenn Babys geboren werden, sagt man: „Möge es mit seinem Namen leben.“ Tante Alime lebte ein Leben, das ihrem Namen alle Ehre machte, oft ohne dass es die Menschen um sie herum merkten... (Alime ist ein arabisches Wort, das weise Frau oder Gelehrte bedeutet.) Jetzt ist es an der Zeit für mich, darüber nachzudenken, was ich aus dem mache, was das Leben mir gegeben hat... Lebwohl, Tante Alime. Ich hoffe, du bringst deine Schwestern zum Lachen, wo auch immer du bist.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

babama - ode to my father -ode an meinen Vater

Çok düşündüm şöyle etkili bir giriş yapmak için. Ama ne yazsam eksik kaldı, duygumu anlatmaya yetmedi.... Ortadan gireyim o zaman. Ben büyürken, babam beni her istediğimi yapabileceğime inandırdı, hayatım boyunca şunu da yapamam diye hiçbir düşünce geçmedi aklımdan. Ne üniversite okuyacağım şehri kısıtladı, ne bölümü, hiçbir şeyi.... Babamdan hayır bunu yapamazsın hiç duymadım ben. Hatta üniversiteye gitmeden önce , söyle bir sohbetimiz var. Sana sigara içme diyemem çünkü ben içiyorum, ama sigaraya başlamasan kendine iyilik yaparsın...Zaten hiç merakım olmadı ve şimdiye kadar da tek nefesim yok. Hiçbir zaman da hayatta içmem demedim, hayatın ne getireceği hiç belli olmaz... Bazen aklıma türlü kötü senaryalor geliyor. Ya şöyle olursa ya böyle olursa diye ... O zamanlar da bile, içimi kaplayan sıkıntının yanında aklım, hemen çözüm yolları sermeye çalışıyor önüme. Korkma yaparsın bir şekilde diyor içimde ki ses... Sonunda yapamasam bile, beni yapabileceğime inandırdığın için sana...
Yorum Gönder
Devamı

Kızıma Mektup

Bu ayki ödevlerimizden biri (geçen kış olduğu gibi yarım gün, evde sıkılmamak adına evimize yakın bir anaokuluna gidiyor kızım), anne ve babanın kızımızın sevdiğimiz yönlerini anlatacağımız bir mektup yazmak. Bu mektup arkadaşlarına okunacak, kendisi hakkındaki düşüncelerimizi arkadaşlarının yanında duymaktan mutlu olacağı vurgulanmış bu ödevi gönderirken. Anne baba olarak neler hissediyoruz, babasıyla aramızda neler konuşuyoruz onun hakkında, bunları içeren bir mektup yazmaya çalıştım, kızımıza ortak duygularımızı iletmeye çalıştım. Mektubum: Canım Kızımız, 05.06.2007 saat 22.23 te seni ilk kucağımıza aldığımızda bu minik güzeller güzeli kız gerçekten bizim kzımız mı diye sorduk birbirimize. 9 ay süren bir mucizeye şahit olmuştuk ve en büyük mucize de seni kollarımız arasına alabilmekti. O günden bu yana neredeyse 3.5 yıl geçti, bazan seni uyurken izliyoruz ve birbirimize tekrarlıyoruz şurada uyuyan melek bizim kızımız diye. Hergün şükrediyoruz sen bizimlesin, sağlıklısın ve m...
2 yorum
Devamı

Aforizmalar- aphorisms- aphorismen

Son dönemde aklımdan geçen kısa kısa cümleler; Bilinç düzeyi olarak, kendini gelişime kapatıp yaşamaya devam etmek (buna da ne kadar yaşamak denir ise); Hindistan'da ki kast sisteminin en alt seviyesinde (bilinç olarak) yaşama gibi olmaz mı? Bir olmamışlık hissi ile kıvranıp durmak... Kızımın aldığı kararların hatalı olduğunu görüyorum, bu yanlış diyorum ama vazgeçiremiyorum. Umarım çocuğumun hayatını, kendi eliyle yaşanması zor hale getirdiğini izlemek zorunda kalan ebeveynlerden biri olmam. Ne kadar sevseniz de, anneliği bile çocuğunuzun size çizdiği sınıra kadar yapabiliyorsunuz (büyüdüklerinde)... İnsanların birbiri ile bir sebepten ötürü tanıştığını düşünüyorum. Bu yüzden eğer elimize küçük te olsa bir fırsat geçtiğinde, yardımcı olmayı esirgemeyelim. Tabi sonrasında bunu unutmak koşulu ile, beklentiler bizi zehirlemesin diye ... Egomuz bizden eylem ister ve bu yorucudur. Ama hayat eylemsiz olmanızı da istemez, eylemsizliğinizi de yorar. Madem her türlü yorulacağ...
Yorum Gönder
Devamı