dideden

Bu sene fotoğrafçı  arkadaşımız Latife' nin   (linkten kendi web sayfasına detaylı bakabilirsiniz) stüdyosuna gidip yeni yıl için fotoğraflar çektirdik, seçtiğimiz fotoğraflardan takvim de yaptırmak istiyoruz. Biz çekimler sırasında çok eğlendik, tüm yılımızın böyle neşe, sağlık ve huzurla geçmesini temenni ediyorum. Latifecim sana da çok çok teşekkürler, ellerine sağlık. Herkese mutlu yıllar!

İnsan bugününde ne eksik olunca, çocukluğuna özlem duyar? Bana bugün her şey çocukluğumu hatırlatıyor nedense? Kış için destekleyici C vitamini alıyorum, çocukluğumda annem Sandoz marka olanını içirirdi, Fanta içeceğine bunu iç evladım diye diye. Bilmiyorum psikolojik mi? İçtikten sonra daha zinde hissediyorum kendimi. Hem gripten de korur diye umuyorum. Gerçi beni bugün C vitamini kesmez, bugün Omega-3 almam gerekir şu sabahtan beri dolaştığım melankoli sınırlarından hızlıca uzaklaşmak için.

Kızım için sipariş ettiğim kitaplar az önce geldi. Bundan daha güzel bir yılbaşı hediyesi olabilir mi? Kitaplar öyle güzel ki, ben de okumaya karar verdim. Özellikle Ulf Stark'ın Diktatör' ünü merak ediyorum, bakalım ne tür benzerlikler bulacağım bizimkiyle? Çocuk kitapları bana, yaz aylarının sıcaklarında, evin en serin odasında yerde döne döne kitap okuduğum zamanları hatırlatıyor. Öyle sıcak, ne kadar gün geçmiş diye buruk , karışık duygular...

Sabah onca güneşe rağmen neden bilmiyorum biraz moralsizdim. Bloglarda dolaştım biraz gördüm ki, 2015 wish listleri paylaşılmaya başlanmış. Biraz şımarmak bana da iyi gelebilir diye, şimdi param olsa bastırıp ne alırdım diye düşündüm. Belki param olsa da almam, çünkü ana sorun alamamak değil almamak oluyor çoğu zaman çalışıp, didinip para kazanınca, biz öyle çaldığımız paraların bile faizini alan gruptan değiliz çünkü... İnternetten resimlerini bulup çıktılarını aldım, 2015 wish listi altında bir kağıda yapıştırıp renkli kalemlerle notlar aldım. Ama önce sağlık, mutluluk ve huzur diledim. Elişi saati gibi oldu ve mucizevi bir şekilde iyi geldi. Zaman zaman şımarıklık yapmak insan iyi geliyormuş. Mutlu, sağlıklı, huzurlu bir yıl olsun.

Zeki Müren hep sevdiğim ve seveceğim bir ses. Şimdi bile evde en çok onun plaklarını dinliyorum. Yapı Kredi Sanat Galerisi'nde açılan sergiyi duyunca, başladım kıvranmaya nasıl bir fırsat yaratsam da gitsem diye. Arkadaşım H'ye sergiden bahsedince hadi gidelim dedi ve Pazar günü güzel bir havada düştük yollara. Sergide; el yazısı ile mektupları, bir çok resim, kendisine ait kişisel ve ev eşyaları, sahne kostümleri, oynadığı filmler ile ilgili afiş ve resimler gibi bir çok  eşyası vardı. Ancak beni en çok etkileyen sergiye kadar hiç bilmediğim, Zeki Müren'in bir tiyatro oyununda yer almış olmasıydı. Oyunun adı Çay ve Sempati, oyunda aldığı rol, cinsel tercihi yüzünden üniversitede arkadaşları tarafından alaya alınan bir öğrenci. Oyunun sonunda ise yine eşcinsel olan üniversite hocasının hiç ilgilenmediği karısı ile birlikte oluyor. Robert Anderson tarafından 1950'lerde yazılan oyun 1965 yılında Türkiye' de sahnelemiş. Çok dolu dolu yaşamış, gezmediği- görmedi...

İki fotoğrafta içimi acıtıyor.... Birinde erken büyümek zorunda kalan, büyüklere özenen bir çocuk.... Diğerinde daha kendi çocuk, bir anne.... P.S. Fotoğraflar http://www.thesartorialist.com/ ' dan alınmıştır.

Ankara'ya üniversite için gittiğim ilk sene , sonradan çok yakın arkadaşım olan S.' den duymuştum ilk adını ve o dönem yeni patlamış olan şarkısı 'Turnalar' ı. O dönem sol tandanslı, Ankara' da takılan, henüz çok meşhur olmayan biriydi. Karanfil Sokak' ta bir müzik marketi vardı adını şimdi hatırlayamadığım,  sık sık geldiği, birkaç kez biz de denk gelmiştik. Denk gelmişiz yani, arkadaşım dürterek bana göstermişti. Sonra şöhret ve İstanbul, televizyon programları, diziler ve magazinel Yavuz Bingöl ile tanışma. Dün medyada patlayınca kendisi, yavuzun kelime anlamı geldi aklıma. Yavuz , iyi demektir. Yavuz insan, iyi insan olarak kullanılır bizim oralarda. Bir de  kötü, fena, azgın şeklinde ' yavuz hırsız ev sahibini bastırır ' kullanımı vardır ki kendisi artık bu kullanımı kendine layık görmüştür. Ki bundan dolayı aslında en büyük haksızlığı kendisine yapmıştır. Nokta kadar menfaat için virgül gibi eğilmeyi tercih etmiştir ve bunu hiç ihtiyacı yok...

Yaşım daha henüz 40 değil ama 40 ta o kadar uzak değil hani. Bugün 40 olsam - hani 20 yaşıma, 30 yaşıma mektuplar var ya - 20 yaşıma, 30 yaşıma ne derdim? Daha akıllı olun, az çalışın, daha çok sevin bıdı , bıdı demezdim... Bildiğin gibi yap kardeşim derdim. Çünkü sen bildiğin gibi yaptığın için ben bugün böyleyim ve mutluyum. Neyi yaşamam gerekiyorsa yaşadım,  yaşıyorum ve yaşayacağım. Yeter ki sağlıklı olalım ve yaşayalım, değil mi?

Örgü örmeyi 3. sınıfın (ilkokul) 15 tatilinde annemin kuzeninden öğrenmiştim. 15 tatilde ananemin yanına gitmiştim, anneannemin kız kardeşi kendisine yakın oturuyordu, ben de bazen sıkıldığımda benden 5-6 yaş büyük olan annemin kuzeni ile oynamaya gidiyordum. Evet yanlış duymadınız annemin kuzeni benden 5-6 yaş kadar büyük. Şöyle ki anneannem evin  1 numarası (ilk çocuk yani)  kız kardeşi 3 numara, annem ilk çocuk annemin kuzeni de evin 3 numarası olup baya baya sonra doğunca (bizim oralarda tekne kazıntısı da denir) , annemin kuzeni benden 5-6 yaş büyük olmuş sadece. Annemin kuzeni elinde şişler bir şeyler örüyordu, gelip giderken ben de merak sardım o da bana gönüllüce öğretti, çok sabırlıydı kendisi hala da çok sabırlıdır. Ben işte kendimce birkaç el bezi, atkı vb. ördüm, sonra bu örgü işini bir kenara bıraktım. Ta ki 2 kış öncesine kadar. Örgü örmek stres atmaya iyi geliyormuş diye okuyunca eve yakın tuhafiyeye gidip şiş ve birkaç renk ip aldım. İlkbahar ve yaz ayl...

Üniversiteyi bitirdikten sonra annemin bu konuda birkaç yüreklendirmesi oldu, ancak ben hiç yurt dışında yaşamaya istekli biri olmadım. Başka bir ülkede göçmen olarak yaşamak bana hep yabancı olmak duygusu yaşatır diye düşündüm. Bunda tabi bizim kapalı bir Türkiye'de yetişmemizin de payı çok. Şimdi çocuğunu dünya vatandaşı olarak  yetiştirmek diye bir bakış açısı -kavram- bile var. Çok zamandır kızımız için üniversite eğitimini yurt dışında organize edelim diye konuşup duruyoruz ( o zamanki maddi durumla ilgili tabi ki biraz da bu) ama son bir iki aydır bu planı lise devresine mi çeksek acaba diye konuşmaya da başladık. Lise' ye çekersek mümkünse ailecek yoksa en azından benim gitmem lazım (zaten gitmekte isterim o yaştan bir başına bırakmak istemem kızımı). Bu konuşmalar tabi , o zaman neresi diye bir soruyu getiriyor beraberinde. Benim seçme şansım olsa Zürih derim. Bir kere gitme fırsatım oldu ve  çok beğendim. Ancak Zürih hem çok pahalı hem de İsviçre göçmen p...

Hayat bir çok duyguyu aynı anda yaşatıyor insana. Aynı anda yeni yıl için hazırlıklar yaparken ve hediye paketlerken çok mutlu olabiliyorsun ama paketleri hazırlarken aklına iki hafta önce kaybettiğin amcan geliyor, onun bu sene yeni yılı göremeyecek olması ya da iki çok sevdiğin arkadaşının boşanmaya karar vermesi Amcam için dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimden. Aslında hayatta olan çoğu şey için de elimden bir şey gelmiyor. Olmuşla, ölmüşe çare olmaz der annem sık sık. Ne diyeyim doğru... Tarafları dinleyince ikisi de haklı ama çok acele karar verdiler demekten alamıyorum kendimi. Tabi herkes kendi yaşadığını bilir ancak onca boşanma sebebi var iken bu yaşananlar evliliği bitirmeyi gerektirir mi diye sormadan edemiyorum. İkisine de kıyamıyorum, çok bilmişlik etmeden bir kaç kez acele davranmıyor musunuz diye de yokladım. Ama yok ikisi de geri adım atmıyor. Gurur mu yapıyorlar bilmiyorum. Ben olsam ne yapardım diye soruyorum bazen ? Her şeyi bırakıp gel bir tatil yapalım ...

Yeni yıl bizim evimize erken geldi, 2 hafta kadar oldu kızım artık ağacımızı hazırlayalım dedi ve arkadaşlar ile kurmak istedi ve anne olarak bana hemen organizasyonu yapmak düştü. Her sene ağaç için yeni bir kaç süs alıyorum, bu seferkileri Kasım başında gittiğim Köln'den almak nasip oldu . Öyle yaratıcı süsler vardı ki yüklenmemek için zor tuttum kendimi. En çok da resimde gördüğünüz baykuşu sevdim. Sosyal medyada paylaştığımda arkadaşlarımdan gerçek olduğunu sananlar bile oldu :). Şimdi bugün yine ağaç süslemeye gidiyoruz arkadaşlara, çocuklar için iyice eğlence malzemesi oldu bu iş . Ben de ağaç yılbaşı ağacı  armağanı olmadan eksik olur diye karınca kararınca hediyeler aldım, kendim paketlemek istediğim için hediye paketini de alarak eve geldim.  Bir saate yakın meditasyon yapar gibi paketlemeyi yaptım, bu konuda ne kadar acemi olduğumu ve almak için çok yolum olduğunu görerek. Bu yaşlarda yeni yılın gelişi o kadar da heyecanlandırmıyor beni, ama...

Bugün sabaha karşı amcamı kaybettim, daha 57 yaşında. Dün gelen kalp krizi sonrası yoğun bakım ile başlayan süreç, bugün öğleyin defnedilmesi ile son buldu... Artık yok yani, insan önce anlayamıyor bir duygusuzluk hali geliyor, sonra bir farkındalık- bir daha göremeyeceğinin farkındalığı- ama yapılabilecek bir şey yok... Babaannemin evlat acısı, babamın kardeş acısı, kuzenlerimin baba, yengemin eş acısı birbirine karıştı.... Hayat ilk nefes ile son nefes arası bir yolculuk, bu yolculuğun büyük kısmı kader, yaşananları nasıl karşılayacağımız ise seçimlerimiz... Bu yolculuğun kıymetini bilmek lazım, sağlığımıza zarar vermeden yiyip, içip, hayatın keyfini çıkarmak ... Sahip olduğumuz bedeni mabedimiz sayarak ve  ruhumuzu doyurarak bu yolculuğu tamamlamak elimizden tek gelen... Yolun ışık olsun amca, huzur içinde uyu...

"Hayattaki en güzel şey; Tüm kusurlarınızı bilmesine rağmen, sizin hala muhteşem olduğunuzu düşünen birisinin olmasıdır." E. Hemingway Olduğun gibi sevilmenin iyi gelmeyeceği insan yoktur, kendini güçlü, güzel, her şeyi yapmaya muktedir hissedersin... Günün sonunda uykuya dalarken, sevildiğini bilmek güzeldir... Tüm kusurlarınıza rağmen sizi seven ve tüm kusurlarına rağmen sevebileceğiniz insanlarla dolsun hayatımız ....

Bu güzellerin bazılarını daha önce okudum , bazılarını ilk defa okuyacağım... Hepsi için heyecanlıyım, kimini ilk defa okuyacağım için, kiminin de bu sefer ki aklımla bana yeni neler söyleyeceğini merak ettiğim için... Yeni yolculuklara hazırım, ya siz?

Bir kadının yaşı 8 de olsa 80 de olsa samimi , her şeyini paylaşabileceği kız kardeşlere ihtiyacı var. Bahsettiğim biyolojik kız kardeşler değil seçilmiş kız kardeşler ... Biyolojik olarak 1 kız kardeşim var ve Allah yokluğunu göstermesin ama bazen üzülür diye ya da anlamaz diye,  onunla bile konuşamadığım şeyler var, seçilmiş kız kardeşlerimle konuştuğum, paylaştığım... Bazıları benimle aynı şehirde bazıları başka şehirlerde hayat kurmuş, nerede olursa olsun bir mesajı, bir telefonu ile günümü aydınlatan, yalnız olmadığımı hatırlatan... Kocama kızdığım zaman dedikodusunu yaptığım, annelikten yorulduğumda yanlarına- seslerine kaçtığım, konuşurken kikirdeştiğim, iyi ki varlar dediğim... İyi ki varsınız, hayat sizinle paylaştıkça daha  da güzel...

Ben bugün birçok sosyal paylaşım sitesi kullanıcısı gibi, izlemeye hakkımın olmadığı bir videoyu izledim. Gerçek mi bilmiyorum , şaka amaçlı bir video olabilir mi ? Olabilir ... keşke olsa... bir insanın ölümü seçtiğini beyan etmesi ve yaşadığı son anlara tanıklık ediyor olmak.... Tek kelime ile sarsıcı... Ne kadar yalnız olunabileceğinin bir tokat gibi yüzüme çarpması... Sakinliği, gülebilmesi, kararlılığı... İnsanda hem hayranlık hem bir korku oluşturuyor... Etkilendim hem de çok... Üzüldüm gerçekten ama neye üzüldüğümü tarif de edemiyorum... Kendisi için, yakınları için, bir insanın bu noktaya gelene kadar yaşadıkları için, kendim için... Farkındalık zor, hele görmezden gelemeyip  tutunamayanlardan olursan daha zor.. Yaşamak diyorum güzel ama zor... Demek ki güzel de gelmeyince daha da zor.... ve belki imkansız...

Demem o ki hayat kısa, ölümlüyüz yani... Gerek yok birbirimizi öldürmeye, ne sana kalacak bu dünya , ne bana... Şu saatlerde Ali İsmail Korkmaz davası devam ediyor... Unutmadım sana atılan o son tekmeyi... Değişen pek bir şey de yok hani, hala biraz kalabalık toplayan yalnız bulduğunu linç ediyor... Buralar bıraktığın gibi yani...

Konuşmama kararı almıştım ya, konuşmuyorum bayağıdır zorunlu kalmadıkça. İşler iyiye gitti mi diye sorarsanız cevabım olumlu olamayacak. Konuşmadıkça kızgınlığım arttı bu sefer, kızgınım çok kızgın herkese, her şeye... Sonbahar depresyonudur, geçer gider umarım... Kızgınlığım artınca derdimi yazarak anlatayım dedim. İşler daha arap saçına döndü sanki. İnsan biri sana kızgınım diye yazınca, bak benden kötüleri var bana şükret, kızma diye cevap yazar mı? Buna cevaben bak şunu şunu yapanlar var sen de benim kızmamı mazur gör mü demeliyim? Bu kadar mı anlamıyoruz birbirimizi, biz ne zaman bu kadar ayrı dünyalara düştük ? Ne zaman bu kadar uzaklaştı birbirinden bizim kalplerimiz? Tam da bu yazının üstüne bayağıdır düşündüğüm bir şey vardı deyip, daha da uzaklaştırmaya sebep olacak hareket yapılır mı? (bayağıdır düşünüyorsan bile bu düşünceyi gerçekleştirme günü bugün müdür? Ertelenemez miydi?) Yapmasaydın keşke... Konuşsam olmuyor, sussam olmuyor, yazmayı denedim o da olma...

 Bugün evden çalıştığım günlerden. Hal böyle olunca kızı okula, kocayı işe gönderdikten sonra, küçük ormanımızda yürüyüşe çıktım. Sitemiz eski bir site ve bu yüzden şimdi yeni yapılanlara  göre oldukça bol ağaçlı ve ben bu bahçeyi küçük orman diye nitelendirmekten çok hoşlanıyorum. Yarım saatlik tempolu yürüyüşün üstüne , bir yarım saatte spor aletleri sahasında  esneme hareketleri yaptım. Sonra küçük ormanda bir keşfe çıkıp yukarıda ki ganimetler ile eve döndüm. Ağaçların gölgesinde, hafif esinti sesi  ve kuş cıvıltılarının eşlik ettiği bu bir saat bana çok iyi geldi. Şehrin bu nefes bahçelerine ihtiyacı var, bugüne kadar çok talan ettik umarım bundan sonra öncelikle var olanı koruyup, bununla kalmayıp eksilttiklerimizin yerine yenilerini ekleyebiliriz.

... Vaktiyle dövülmüş olduğu için, sıra ona gelince haklı olarak döven bir çocuk var kafasının hareketinde. Kendini affediyor sağa sola sallayarak başını. Zalimler kendi zulmünü nasıl büyük bir şefkatle affederse öyle. ... İslam İmparatorluğu' nun Emeviler'e geçişinden haberdar mısın? Ali, Ömer, Kerbela falan? '' Müslümanlığın fakirin elinden zengine, mazlumdan zalime geçmesi azizim. O bölümleri biliyoruz.'' '' Ve erkek egemenliğinin! Bunu unutma !...'' ... '' Erkekler sadece kadınların dünyasına hürmet ve hayret etseler yeter. O da işte erkeklerin kadınlara üflediği resim olur. Kadınlar, sürekli yıkılan dünyalarını o hürmet ve hayreti gördüklerinde yeniden kurmaya kudret bulurlar. Kadınların bu kudretli büyüsü korkutur erkekleri. 'Kadınların büyücülüğü' dedikleri bu. Erkekler, kadınların kendileri orada olmasa da var olabileceğini, o büyüyle var olabileceğini anlayınca... O zaman işte adımız büyücüye çıkar. Öğreneceksin...

Bir süre hiç konuşmak istemiyorum, hiç kimse ile ve hiç bir konuda. Sadece susmak istiyorum...

Neydi hayat ? Biz planlar yaparken başımıza gelenlerdi. Ben denize veda ettiğimi düşünürken hayat beni denize doğru bir kez daha sürükledi. İyi de etti. Bu sefer rotamız Şarköy'dü , uzun yıllar önce Erdek' te yüzdüğümü saymaz isek bu sefer İstanbul' a uzak Çanakkale boğazına yakın Marmara sularında kulaç atmak nasip oldu. Şarköy gerçekten bakir kalmış bir yer, yolu biraz meşakkatli; virajlı ve tek yönlü ama manzarasına değer. Hele bir Uçmak Dere var ki adı üstünde Allah muhafaza uçabilirsiniz. Biz denemeye cesaret edemedik ancak yamaç paraşütü ile ünlü, tam adrenalin severler için bir yer. Şarköy bir de üzüm ve şarapçılığı ile bilinen bir yer. Şu sıralar bağ bozumları devam ediyor. Sevilen, Melen ve benim adını şimdi hatırlayamadığım bir çok markanın fabrikası Şarköy civarında yer almakta. Fabrikalarına gidip hem çeşitli şarapları daha ucuza alma, hem de Marmara manzaralı teraslarında çeşitli şarapları tatma keyfini yaşayabilirsiniz. Biz gittiğimizde hava kapalı...

Geliyordu, nihayet geldi derken bir yazı daha sağlıkla bitirdik. Aralarda İstanbul' a gelerek işlerimi toparlayarak toplamda 1 aylık bir tatil yapabildim bu yaz. Mezun olduktan sonra, yani 15 yıldır böyle bir tatil imkanım olmamıştı. Hep aynı yerde kalmayıp, gezmeli bir tatilde yapabildiğim için sıkılmadan geçirdiğim bir yaz oldu - hep aynı yerde kalınca tatil bile bir rutine dönüşüp sıkıcı olabiliyor-. Kimi zaman bir başımıza olduk, kimi zaman kalabalık... Saatlerce yüzüp, yorgun düşünce hemen bir  gölgeye ve kitaba sığındım yanında sıcacık çaylarla... Dün artık vedalaşma vakti geldiğinde dalgalara rağmen yüzmeyi ihmal etmedim. Önce teşekkür ettim bu sene az dalga yapıp , bağrında bu kadar yüzmemize izin verdiği için. Sonra veda ettim ve bir daha kavuşmayı diledim. Vedalar denize göre de değilmiş anladım, kabardıkça kabardı... Haydi git artık, aklın buralarda kalmasın der gibiydi...

Bazen bir sıkıntı , bir huzursuzluk oluyor içimde... Sanki bir değişimin eşiğindeyim, hissediyorum ama gelecek yenilikler, değişiklikler korkutuyor... Öyle bir  endişe hali, elimdekileri kaybetme korkusu... O an birine, bir sese ihtiyacım var... Ama kim olduğunu bilmiyorum... Belki de sadece anlatma isteği, bilemiyorum...

Yaşadığını bilmek ve yeni bir filmde seni yine görebilmek ihtimali iyi geliyordu... Şimdi o görmüş geçirmişliğin ile katlanamadığın bu dünyada, biz nasıl çıldırmadan yaşıyoruz sorusu ile bırakıp gittin bizi... Ölü Ozanlar Derneği' ni bir kez daha izleyip, ağlamak istiyorum; gidişine, içimde biriken her şeye... Hayat devam edecek ve ben seni özleyeceğim... Huzur içinde uyu.

Filistin' de ölenlerin sayısı en son okuduğumda 587 idi (ölenlerin 154 ü çocuk), şimdi kim bilir kaç oldu. İnsanoğlu kötülüğe doymuyor. Başka bir dünyaya kaçmanın tek yolu kaldı; KİTAPLAR. Hem çabucak bitirmek istedim, hem de çabuk bitmesin diye elimden geldiğince ağırdan aldım. Her sevdiğim kitap bittiğinde duyduğum ince sızı kaldı şimdi yadigar. ...'' İnsan daha yüksek bir idrak mertebesine eriştiği vakit'' diyordu ''ne haramdan dem vurur, ne helalden. Ne cennet ister, ne cehennemden ürker. İmanın özüdür aslolan; şekli şemali, kabuğu kisvesi değil.''... ...'' ... Fakat şayet bir işi başarmak istiyorsan, onu neden bir başkasının değil, senin yapman gerektiğine kainatı ikna etmen lazım. Bunun da tek yolu çalışmaktır.'' ... ...'' Geçmişini sırtında taşıyan adem tez tükenir, yol gidemez.''... ...'' Kızma artık geçmişe, kabiliyetin kuş gibi tutsak kalmış. Maziyle uğraşmaktan, ona buna kızmaktan fırsat ...

Vicdan sahibi olmak bu kadar zor olmamalı. Merhametimiz sadece kendi çevremiz ve bizim gibi olanları sarmamalı. Çocuklar ne olursa olsun öldürülmemeli. O kadar çok suçlu var ki, insan kime kızacağını bilemiyor. Sesini çıkaramayan ülke yönetimleri, halkı kendine siper eden Hamas, İsrail Hükümeti... Olan savaş ortamında bile oyun oynamaktan geri duramayan, suçsuz çocuklara oluyor... Çocuklar ölmesin derken sadece kendi çocuklarımızı mı kast ediyoruz? Dünya' nın başka yerinde ki çocuklar ölebilir mi? Yeter ki enerji, su kaynakları, madenler... muktedirlerin elinde olsun. İnsanlar gözden çıkarılabilir nasılsa çok var... Özellikle fakir ve cahil bırakıyorlar bu topraklarda yaşayan insanları. Fakir ve cahil kalmaya devam etsinler ki; ölünce Allah' tan olsun, sorgulamasın, onların savaşları için savaşsın, aileleri şehit oldu diye avunsun, bu sizin savaşınız benimle alakası yok demesin, vatan-millet- sakarya-din denince kendinden geçsin, öl de ölelim desin ... Sırf yukar...

Siz bir babanın yüreğini böyle yaktınız ya, sizin de yüreğiniz böyle yansın dilerim...

... Ama bu ülke çok acımasız Başkomiserim. Bu topraklar çok sert, bu toprakların insanları çok hoyrat, bu ülke gerçekten çok acımasız be Başkomiserim. ...

Irak Sağlık Bakanlığı' nın açtığı bir ihalede istediği ürünler ve miktarlar; acının resmidir bu görebilene ...

Upuzun Bağdat Caddesi boyunca Tarım ve İl Müdürlüğünün olduğu araziyi saymaz isek (ki onu da özelleştirip site dikecekler sanrım 50 katlı falan) tek yeşillik alan (oraya da geçen senelerde Cami yapmak istemişlerdi çok şükür ki sonradan geri adım attılar da çocuklarımız bu güzel parkta oynamaya devam edebiliyor. Gerçi düzenliyoruz ayağına bir kaç ağacı köklemekten geri kalmadılar ama ne yapalım buna da şükür), Göztepe Parkı. İşte bu parkın içinde bir havuz var, havuz dediysem yüzmek için değil fıskiyeli (siz fışkiye de diyebilirsiniz), çocukların oynayabileceği (benzerini ilk defa Dubai'de görmüştüm şimdi bizde de yaygınlaşıyor, geçenlerde de Bakırköy Marina' da gördüm, orası da aklımda yazın gitmek için), eğlenebileceği. Malum iş değişikliğim sebebi ile bazı günlerim boş olabiliyor. Dün de boş günlerimden biriydi, okullarda tatil olunca, kıza müjdeyi verip hazırladım çantayı. Kızın mayoları, kurulanmak için havlu, yedek terlik, kıyafet, güneş kremi vb. Tam evden çık...