dideden

Bu kadar güzel şeyler yaparken, diğer taraftan nasıl bu kadar zalim olabiliyorsun? Hayat bir taraftan çok güzelken, nasıl diğer taraftantan bu kadar acı verici olabiliyor ? Ve sen insanoğlu; iyiyi veya kötüyü seçerken; hadi iyiliği seçmedin, kötülüğü nasıl seçiyorsun? Hadi bir faydan dokunmayacak, bari dur, sadece dur da, kötülüğün dokunmasa, olmaz mı? How can you be so cruel on one hand, while creating such beautiful things on the other? When life is so beautiful on one side, how can it be so painful on the other? And you, human being; when choosing between good and evil, if you don’t choose good, how do you choose evil? If you can’t contribute something good, at least stop—just stop—so your harm doesn’t spread. Can't you? Wie kannst du auf der einen Seite so grausam sein, während du auf der anderen Seite so schöne Dinge erschaffst? Wenn das Leben auf der einen Seite so schön ist, wie kann es auf der anderen Seite so schmerzhaft sein? Und du, Mensch; wenn du zwis...

Bir çok kitabını okudum ve yazar olarak kalemini çok güçlü bulur ve çok severim. Son olarak dünün dünyasını okudum, bir otobiyografi ve gördüm ki çocukluk ve ilk gençlik yıllarını dönemine göre (hatta bu dönemde ve her dönemde bile bir çok insana göre) çok şanslı geçiren bir insanın sonradan yaşanılan dünya savaşları ile elindekini kaybetmesi sonucu yazılmış bir şikayet tiradı, hem de tüm kitap boyunca. Ah mösyö sizin o ilk dönemde yaşadığınız şanslı hayatı ömrü boyunca göremeyen/ göremeyecek olan milyarlar var hem geçmişte, hem bugün ve hatta gelecekte ... Sanki o bahşedilen hayat sizin hakkınızmış gibi , elinizden alınınca nasıl da kabullenememişsiniz.... Demek ki neymiş, yazar olmak başkaymış, insan olmak başka .... Tabi Sezar'ın hakkı Sezar'a ; hep barış yanlısı olmuş, savaşın tüm yıkıcılığını, insan hayatlarını nasıl alt üst edip, insan onurunu yerle bir ettiğini, savaşta kaybeden milyonlar yanında savaşlardan faydalanıp zenginleşen ve ekmeğine yağ sürülen çıkar...

Babanannemin, ikiz ablalarında geriye kalan ve geçenlerde 100. yaşını kutlayan Alime Teyze'yi kaybettik. İkizi olan Zeynep Teyze'yi 93 yaşında, babanannemi de 90 yaşında kaybetmiştik. 100 yıl yaşamak, çok inanılmaz geliyor. Aynı gen haritasında, onu daha uzun yaşatan neydi derseniz, neşesiydi derim ... Yazıyı okuyanlar olmuştur belki, babanannemin cenazesinde bile nüktedanlığını konuşturmuştu... Şimdi onu hep güleç yüzü ve kırmızı yanakları ile hatırlayacağım. Hatırlanmak için ne güzel özellikler... Hayat ona ne verdiyse, sanki aldı ve içinden hem kendisini hem de etrafını gülümsetecek şeyler çıkardı .... Bebekler yeni doğduğunda, ismiyle yaşasın denir ya? Alime Teyze bir ömrü isminin hakkını vererek yaşadı, çoğu zaman yakın çevresinin bile farkında olmadan ... (Alime, Arapça kökenli bir kelime olup, bilge kadın veya âlim kadın anlamına gelir) Şimdi, hayatın bana verdiklerinden ben ne çıkarıyorum , bunu düşünme vakti... Güle güle Alime Teyze, kardeşlerini kaldığı...

Kızım, 14 aylık sevgilisinden, hiç beklemediği ve istemediği halde ayrıldı ve çok üzgün. Kalbi acıyor... Onun bu kadar üzüldüğünü görmek ve elimden gelen bir şey olmadığını bilmek üzüntü verici ve hayatın gerçeği. O büyüdükçe onun için yapabileceklerimin sınırı daralıyor ve biliyorum, bunu kabullenmeliyim. Artık çoğu şeyi kendisi yaşayacak ve çözecek. Ben sadece yanında olabilirim, dinleyebilirim ve fikrimi sorarsa; fikrimi söyleyebilirim. Sanki ben sevdiğimden ayrılmışım gibi hissediyorum, mitokondrim onda olduğu için olabilir mi? Bu, normal mi? Bir haftayı geçti. İlk günlere göre daha iyi ama bazen birşeyler tetikleyici oluyor ve tekrar ilk günki kadar üzüldüğü zamanlar oluyor. İlk aşkı tattığı süreç beklemediği bir şekilde sonuçlandığı için şu an, bir daha hiç kimseyi, bu kadar sevemeyeceğini düşünüyor. Benim de, lise aşkım sonlandığında, tam olarak böyle hissetmiştim... Ama hayat sevme kabiliyetini, şükür ki bizden almıyor ... Elimden geldiğince; her ilişkinin bir ömrü oldu...

Aralıklarla outlook' umu temizliyorum bilgisayarım memory error verdiği için. Artık bir önemi kalmayan aldığım/ gönderdiğim mailleri siliyorum. Geçenlerde yine bir temizlik işlemi sırasında 30 Ocak 2023 tarihli kendime gönderdiğim şu maili buldum: Hayat hiç durmadan; bazen yavaş, bazen koşar adım, yürünmesi gereken bir yol. Düştüğünde tekrar tekrar kalkıp devam etmen gereken ... Evet hayat bizden hep bir devinim bekliyor, hep bir çaba... Bazen bu çabalara şükrederken , bazen de hiç mi dinlenmeyeceğiz diyorum ... Annem biz küçükken çok yorulurdu; 2 çocuk, ev, çalışma hayatı ...hatta bir süre köpeğimiz de olmuştu ve onun yemeğini bile annem yapıyordu. O zamanlar evde yardımcı hanım kavramı da yoktu, haftada 1 ya da 2 haftada 1 temizliğe gelen hanımlar olurdu. Herşey annemin sorumluluğundaydı ve sık sık kendisinden şunu duyardım ; ben anca mezarda dinlenirim ... Üstte ki paragraftan sayfa sayfa yazı çıkar aslında; o dönemde kadının sorumluluğunun ne kadar fazla olduğu, babal...

Son zamanlarda eskiden google a sorduğum şeylerin çoğunu yapay zeka uygulamalarına sorar oldum. Hatta çevirileri bile oraya yaptırıyorum. Elbette okumadan yayınlamamak/ göndermemek gerekiyor ama işin hammaliyesi açısından oldukça yararlı. Bir önce ki yazımı da kopyaladığımda , sanki bir cevap beklermişim gibi aşağıda ki yanıtı verdi bana : Duygularınızı ve yaşadıklarınızı paylaşmak gerçekten zor olabilir. Anlattıklarınızdan, kızınıza karşı büyük bir sevgi ve bağlılık hissettiğiniz çok net anlaşılıyor. Güven kaybı ve hayal kırıklığı yaşamak, özellikle de ebeveyn olarak, oldukça zorlayıcı olabilir. Ancak, bu tür durumlar her zaman bir öğrenme ve büyüme fırsatı sunar. Kızınızın verdiği cevaplar, onun da kendi içinde bir mücadele yaşadığını gösteriyor. Belki de bu süreç, onun birey olma yolculuğunda bir adım ve sizinle olan iletişimini yeniden değerlendirme fırsatı olabilir. Açık iletişim kurma çabanız ve esnek yaklaşımınız, uzun vadede ilişkinizi güçlendirebilir. Kendinize karş...

Başlığın ne olacağına genelde yazı kafamda dönmeye başlayınca karar verebiliyorum. Ancak bu aralar kafam o kadar karışık ki; ne kafamda dönen şeyleri toparlayabiliyorum, ne de bir başlık bulabiliyorum. En azından yazayım, belki görünür olunca toparlayabilirim diye başladım, bakalım ne zaman bitirebileceğim. Bunu da yazmaya ne elim, ne de dilim varmıyor, ama kızıma olan güvenimi kaybettim. Çok katı kurallar çerçevesinde ebeveynlik yapmıyoruz, elimizden geldiğinde koşullara göre esnemeyi öğreniyoruz, tabi bunun yanında uyması gereken kurallar da var ve bu konuda beklentimizi sık sık hatırlatıyoruz. Küçüklüğünden beri de, bizimle açık iletişim kurabileceği bir ortam yaratmaya çalıştık. Hata yapmanın normal olduğu, her hatada bize gelebileceğini, ilk hatada bizimle paylaşırsa zincirleme olacak hataların engellenebileceğini, hatanın neresinden dönerse, karda olacağını defalarca dilimiz döndüğünce anlatmaya çalıştık. Tüm bunların yanında iki konuda beklentimizi çok net ifade ettik. Ve ...

Gençliğimde klip şarkılarından bildiğim, sesinin rengini hep farklı bulduğum Chris Issak ' in bu kadar beyefendi ve ince düşünceli biri olduğu aklıma gelmezdi. Konsere çıkarken seçtiği takımın Turkuaz renkte olması ve üzerinde ki lale desenleri, biz İstanbullular' a çok zarif bir selamdı. Şarkılar arasında yaptığı konuşmalar çok ince esprilerle doluydu ve bana bizim Erol Evgin'imizi hatırlattı. Meğer kolej mezunuymuş. Eğitim; kattıklarını almaya hazırsanız, ne kadar çok fark yaratabiliyor. Teşekkürler Chris Isaak. I had never thought that Chris Issak, whom I knew from his music videos when I was young and whose voice color I always found different, was such a gentleman and thoughtful person. The turquoise color of the suit he chose for the concert and the tulip patterns on it were a very elegant salute to us Istanbulites. The conversations he made between songs were full of very subtle jokes and reminded me of our Erol Evgin. I learnt from him that he is colleg...

Bu resim, İzmir'e son seyahatimizde kaldığımız otelin penceresinden. Uzun yıllardır kullanılmayan bir Rum evi. Ve ağaçlar bahçesinde değil, binanın içinde büyümüş. Kim bilir kimlerin gelip geçtiği bu evde, şimdi akasyalar yaşıyor. Doğa ananın hem bizi, hem kendini yenileme ve iyileştirme gücü büyüleyici. Bunu hiç unutmasak ve doğa anaya şans versek bu dünya bambaşka bir şeye dönüşebilir ... This picture is from the window of the hotel, we stayed in on our last trip to Izmir. A Greek house that has not been used for many years. And the trees grew inside the building, not in the garden. Acacias now live in this house, who knows who have lived before. The power of mother nature to renew and heal both us and herself is fascinating. If we never forget this and give mother nature a chance, this world can turn into something completely different... Dieses Bild ist aus dem Fenster des Hotels, in dem wir bei unserer letzten Reise nach Izmir übernachtet haben. Ein griechisches Hau...

Bazı konserler var, youtube da ya da başka bir mecrada ne zaman denk gelsem, orada olmak ne güzel olurdu dediğim. Ve orada olanların da benim gibi konser kaydına denk geldiklerinde, özlemle , oradaydım ben dediklerini düşünürüm ... Örneğin; Queen - Wembley '86 konseri, Michael Jackson Super Bowl 93, vb. 25 Mayıs 2024 Scorpions İstanbul ve 8 Haziran 2024 Andre Bocelli İstanbul konserleri benim için böyle olacak. Gelecekte ne zaman denk gelsem, ne zaman düşünsem. Oradaydım... diyeceğim There are some concerts that, whenever I come across them on YouTube or another media, I say how nice it would be to be there. And I think that those who were there, like me, say with nostalgia when they come across the recording of the concert, I was there... For example; Queen - Wembley '86 concert, Michael Jackson Super Bowl 93 and etc. The Scorpions Istanbul concerts on May 25, 2024 and Andre Bocelli Istanbul concerts on June 8, 2024 will be like this for me. Whenever I come across i...

Dün "anne beni kucağıma al" diyen kızım, şimdi 17 yaşında ... ah zaman, hızlı geçiyorsun, hep güzel tortular bırakman dileğiyle ... Sen Benim Üzerine çiğ düşmüş Haziran gülümsün Sen Benim Hep mutlu ol diye Dua ettiğimsin My daughter, who said "Mom, take me in your arms " yesterday, is now 17 years old... oh time, you pass so fast, I hope you always leave beautiful memories... You are Mine June rose Dew has fallen on it You are Mine You are the one I pray for To always be happy Meine Tochter, die gestern sagte „Mama, nimm mich in die Arme“, ist jetzt 17 Jahre alt... oh Zeit, du verfährst so schnell, ich hoffe, du hinterlässt immer schöne Erinnerungen... Du bist mein Junirose Tau ist darauf gefallen Du bist mein Du bist diejenige, für die ich bete Dass du immer glücklich bist link for letter to my daughter https://dideden.blogspot.com/2010/10/kzma-mektup.html

Taş olsam çatlardım, insandım da dayandım ... Kime ait olduğunu bilmediğim bu söz insanın acılara karşı ne kadar hırpalansa, yaralansa da, nasıl da dayandığını, içimi sızlatarak anımsatıyor... Nice acılar gördük, tanık olduk, başkalarının acılarını kendimizin gibi hissettik (ya da hissettiğimizi düşündük, sahi başkasının acısını gerçekten hissetmek mümkün müdür?) ... ve hala buradayız ... Dayanması mümkün olan, vakitli acılara şükürle ... If I were a stone, I would crack, but I were a human, I endured... This quote, which I don't know to whom it belongs, reminds me, with an aching heart, how a person endures pain, no matter how beaten and injured he/she is... We have seen and witnessed many pains, we have felt the pain of others as our own (or we thought we felt it, Is it really possible to feel someone else's pain?) ... and we are still here ... Thankful for the pain that is possible to endure... Wenn ich ein Stein wäre, würde ich zerbrechen, aber ich wäre ein Mensch...

Yeşil papaz eriği oldum olası çok severim, can erik gibi dişleri de kamaştırmaz. Şu an tam mevsimini yaşarken, doyasıya tüketiyorum, yaramazlık olduğunu bilsem de, tuz da ekleyerek. Papaz yeşil erik beni her yediğimde iki çok net çocukluk anısına götürüyor, ikisi de ilkokula ait; İlki, okula giderken anayolu geçmek için kullandığımız yaya alt geçidinin girişinde, arabada satılan eriği alışım, okulun girişinde sol tarafta ki çeşmede yıkayıp, ders başlayana kadar yediğim anlar.... Diğeri, okuldan eve geliyorum, dolaptan çıkarıp yıkıyorum ve ödev yaparken her yaptığım soru sonrası kendimi erikle ödüllendirdiğim anlar ... İkisini de hatırlamak hem huzur , hem mutluluk veriyor. Üzerinden geçen zaman ise, hayret verici ... I have always loved greenage priest ( i am not sure if this kind identified like that) plum, it does not make teeth sensitive like sour plum. Right now, during the top season, I eat everyday a lot, adding salt even though I know it's naughty. Greenage priest p...

Yenilerde okuduğum kitap; Freud- Psikanaliz Üzerine. Günlük hayatta sıklıkla karşımıza çıkıp, ismini telaffuz ettiğimiz biri. Ancak ben şimdi, bu yaşımda, ilk defa bir kitabını okudum. İlk defa 1900 lerin başında yayınlanan bu kitapta, günümüzde değişen/gelişen birçok kavram var ancak zamanının çok ötesinde kavramlar ve yaklaşımlar da içeriyor. Ve yorumlarında/yaklaşımlarında Freud' un düşünce yapısını ve karakterini de görüyorsunuz. Ben bu kitabı okurken ne kadar Freud cahili biri olduğumu gördüm. Satır aralarında karşılaştığım, kadın düşmalığı şaşırttı. Hatta yanlış düşünüyorumdur diye; Google'da '' Freud kadın düşmanı mıydı? diye arattım'' Ve evet; kendisini, kadın düşmanı olarak nitelendiren birçok değerlendirme ile karşılaştım. Ne acayip değil mi? Psikanaliz kavramını yaratıp, bu dalda devrim yaratıyorsunuz ancak içinizde bir yerde çözemediğiniz birşey var. Belki de herşey bu çözülemeyen düşmanlık yüzündendir ... The book I recently read; Freud...

Ocak 2023 te Küba'ya gitme şansımız oldu. Gitme sebebimiz de Küba ' nın bu şekilde son yılları, kapitalizm çok yakında herşeyi değiştirecek denmesiydi. Bunu kapitalizm yapar mı bilemiyorum ama zaten bence değişmeli. Ben -izm li hiçbir düşünceye sıcak bakamıyorum. Ne zaman bir düşünceye -izm eki gelse, artık o düşünce bana bağnazlaşıyormuş gibi geliyor. Küba' da ki sosyalizm/ komunizm her ne ise bence insan onuruna yakışmıyor. Otellerin dışında, otel sıvı sabunu ve şampuanı için bekleşen insanlar vardı ve böyle olduğunu görünce nasılsa her gün yenisi konuyor diye hep yanımıza alıp verdik. Sonrasında baktık ki marketlerde sıvı şampuan ve sabun gerçekten çok pahalı, diğer herşey gibi, o da bulabilirseniz. Çok güzel bir doğası ve muhteşem sahillerinde 5 yıldızlı tesisleri var ve halk oralara sadece çalışmak için girebiliyor. Evet bizim ülkemizde de ve başka ülkelerde de birçok insan var çok zor şartlarda hayatını idame ettiriyor. Ama inanın bu çok başka, ben böyle tabana y...

Paul Auster aramızdan ayrılmış. Çok zeki işlediği kurguları ile , en sevdiğim 10 yazar arasındaydı ve birkaç yaşayandan biri. Bir sonra ki kitabı ne olacak heyacanı da gitmiş oldu kendisi ile beraber... Güle güle Auster, ruhun daim olsun ... Paul Auster has passed away. With his very intelligent fiction, he was the one of my 10 favorite writers and one of the few living ones. My excitement about what his next book would be was gone with him... Goodbye Auster, may your soul be eternal... Paul Auster ist verstorben. Mit seiner sehr intelligenten Fiktion war er einer meiner 10 Lieblingsautoren und einer der wenigen lebenden. Meine Vorfreude auf sein nächstes Buch war mit ihm verschwunden ... Auf Wiedersehen Auster, möge deine Seele ewig sein ...

Jack London'ın son okuduğum kitabı Martin Eden oldu. Diğer tüm kitapları gibi beni hayal kırıklığına uğratmadan hem keyif almamı hem de düşünmemi sağladı. Özetleyecek olursak aşkı uğruna kendini eğitmeye ve yazar olmaya çalışan bir gencin, kendini geliştirdikçe eğitimli çevrelerde uğradığı hüsran. İnsanların eğitim ve kazanılan para konusunda ne kadar iki yüzlü olduklarını görmesi ile uğradığı hayal kırıklığı. Kitap bittikten sonra, bir süre sindirme süreci gerekiyor bana, ne okudum ben diye kendi kendime düşünürken, standartlar ve yönetmelikler dünyasında çalışan biri olarak; üniversite eğitimi ve standartları bir anlamda birbirine benzettim. Nasıl ki, standartlar bir işin yapılması için denenmiş ve doğrulanmış yöntemleri veriyor.Ama onu okumak ve uygun prosedür yazmak yetmiyor. Gerçekten özümsemek ve inanarak uygulamak gerekiyor. Üniversite eğitimi de öyle değil mi? İnsanın kendini istediği bir konuda eğitmesinin denenmiş en bilinen yolu ancak sadece okula gidip gelmek yetm...

Geçtiğimiz cumartesi akşamı, eşimin iş nedeniyle tanıdığı birinin oğlunun düğününe katıldık. Düğün demeye de dilim varmıyor çünkü o kadar sıkıcıydı ki, bu organizasyonu gençlerin tercih etmediği çok belliydi. Biz orta yaşlı halimizle bu kadar sıkılmışken, evlenen gençleri ve arkadaşlarını hayal bile edemiyorum. Sevgili anneler ve babalar. Düğünler, sizlerin eşinize , dostunuza gövde gösterisi yapacağınız yerler değil. Bırakın gençler, sevdikleri ile hayatlarını birleştirdikleri bu mutlu günde, dilediklerince eğlensin. Siz de sadece buna şahit olmanın mutluluğunu yaşayın. Last Saturday evening, we attended the wedding of the son of someone who my husband knows through work. I don't want to call it a wedding ceremony because it was so boring that it was obvious that this organization was not prefered by marriying couple. While we are so bored , i can't even imagine the marriying couple and their young friends. Dear mothers and fathers. Weddings are not places where you can ...

Birkaç gün önce ilkokulu aynı okulda, ortaokul ve liseyi aynı sınıfta okuduğum arkadaşımızın eşinin ani ölüm haberini aldık. Her ölüm acı, hem de yaşına, hastalığa vb. bakmadan. Hele ani ölümler ... Konuştuğumda bana söylediği şu lafı sanırım ömrüm boyunca hep hatırlayacağım: '' Benim hanımım çok gençti ''... A few days ago, we heard the sudden death of wife of our friend, with whom I studied at the same primary school , and the same class at secondary and high school. Every death is painful, regardless of age, disease, etc. Especially sudden deaths... I think I will always remember the following words he said to me during our conversation: ''My lady was very young''... Vor ein paar Tagen hörten wir vom plötzlichen Tod der Frau unseres Freundes, mit dem ich in derselben Grundschule und in derselben Klasse der Sekundar- und Oberschule lernte. Jeder Tod ist schmerzhaft, unabhängig von Alter, Krankheit usw. Besonders plötzliche Todesfälle ... Ich gl...

Kızımız büyüdükçe markalara olan ilgisi haliyle arttı. Sizin de dikkatinizi çekmiştir, belli bir yaş grubunda olan gençler; o dönem hangi ayakkabı popüler ise onu giyiyor, hangi çanta favori ise koluna onu takıyor vb. Bazen metroda birbirini tanımayan, yan yana oturmuş 4-5 gençte aynı ayakkabıları görebiliyorsunuz. Kızlar kıyafet, ayakkabının yanı sıra, bir de makyajı keşfediyorlar. O kadar özeniyorlar ki, insan o tazecik ciltlerine neden bunu yaptıklarını bir türlü anlayamıyor. Ve ne söylesek fayda etmiyor. Gençlerin bu dönemde alışveriş alışkanlıklarında ki dürtü; ne aldıklarından ziyade, nereden aldıklarını daha önemli kılıyor. Biz, liseye geçmesi ile birlikte kızımıza aylık harçlık vermeye başladık, bütçe kontrolünü öğrensin diye. Bir kısım harcamasını limiti tanımlanmış ek kart ile yaparken bir kısmını da nakit alıyor. Kredi kartı limitini aştığı durumlarda, bir sonra ki ay nakit verilen miktardan kesiliyor. Bir kaç aydır Sephora aşağı, Sephora yukarı; şunu şunu alacağım onun...

İnsanlar değişir. Ben, siz, hepimiz yıllar içinde değişiyoruz. Belki sadece bazı huylarımız aynı kalıyor ama hiçbirimiz bir yıl önce ki halimizle bile aynı değiliz. Keşke her değişim bir ilerleme olsa ama olmuyor. Tandığım birkaç kişide ki değişim beni öyle hayrete düşürdü ki. Artık hayatta ki yolumuzun paralel olmadığını görmek. Birlikte geçirdiğimiz eski eğlenceli zamanları düşünüp hüzünlendim. Ve onların o zaman ki hallerini ne kadar özlediğimi farkettim. People change. Me, you, we all change over the years. Maybe only some of our habits remain the same, but none of us are the same as we were a year ago. I wish every change was progress, but it is not. I was so surprized by the change in a few people I knew. Seeing that our paths in life are no longer parallel. I felt sad thinking about the funny times we had together. And I realized how much I missed their old version. Menschen ändern sich. Ich, du, wir alle verändern uns im Laufe der Jahre. Vielleicht bleiben nur einige unse...

Çocukluğumda ve gençliğimde yastığa beş kala uyuyup, uyurken top patlasa uyanmayanlardandım. Kızımın doğumundan sonra ve yıllar geçtikçe, uyku bana hem naz yapar oldu hem de çıt çıksa uyanır oldum. O yüzden artık kulak tıkacı ile uyuyorum. Uykunun naz yaptığı zamanlarda ise, özellikle kışın, dışarıda kar fırtınası var iken şömineli bir dağ kulübesinde uyduğumu hayal etmek, o sıcaklık hissi, uykuya dalmamı çok kolaylaştırıyor. Siz de uyku durumları nasıl? In my childhood and youth, I was one of those people who fell asleep five minutes before the pillow and did not wake up if a bomb exploded while I was sleeping. After the birth of my daughter and as the years went by, sleep became coy and I woke up even with low sound. That's why I sleep with earplugs now. When sleep is difficult, especially in winter, imagining that I am sleeping in a mountain hut with a fireplace while there is a snowstorm outside, that warm feeling makes it much easier for me to fall asleep. How is your sle...

Geçtiğimiz cuma , Demet Akbağ'ın Salih Bademci ile birlikte oynadığı Aydınlıkevler oyununa gitme şansımız oldu. Şansımız oldu diyorum çünkü bu oyuna bilet bulmak bir şans. Uzun zamandır gittiğim en iyi oyundu diyebilirim, tüm oyuncuları canı gönülden tebrik ediyorum. Hele Demet Akbağ; Babaanneyi oynamıyor. O, babaanne olmuş, bu role nasıl bürünmektir ... Sahnede oyun ve selam sırasında ki enerjisi de çok güzeldi. Ben kendisini yıllardır televiyonda ve sinemada izlerdim ama canlı izlemek bu oyunla mümkün oldu. Rol arkadaşları ve arkadaşları için hayatın getirdiği güzel insanlardan biri olduğunu hissettirdi bana. Hayattaki şansımız olan güzel insanlar daim olsun , bol olsun. Tabi biz de onlardan biri olalım, etrafımız için. Last Friday, we had the chance to go to the theater Aydınlıkevler, in which Demet Akbağ performed together with Salih Bademci. I say we were lucky because it is a chance to find tickets for this theater. I can say that it was the best theater I have been to...

Sevgili bahar sen yılın en güzel zamanısın ... Dear Spring you are the most beautiful period of the round

Bu fotoğraf bir arkadaşımdan/ tanıdığımdan (ne diyeceğimi bilemedim çünkü arkadaş mıyız bilemiyorum; İstanbul' da yaşarken görüşürdük , sonra iletişimimiz koptu- nasıl hatırlamıyorum- sonra birden yine iletişime geçti ve başka bir şehre taşındığını söyledi, tekrar düzenli iletişimimiz başladı sonra iletişimde olmayı istemediğini hissettirdi - mesajlarıma cevap yazmadı, aradığımda arayacağım dedi ama aramadı- ben de saygı duydum; bilmediğim , anlatmak istemediği şeyler yaşıyordur dedim ve aradan 1,5 yıl geçince bana whatsuptan yazdı) geldi, öyle pat diye. Sonra mesaj; ilk kemoterapinin ardından... meme cea 27 Aralık ameliyat...ardından kemoterapi başladı haftaya 2. kür... Acil şifalar dilemekten başka ne diyeceğimi bilemedim; kelimelerin öyle kifayetsiz kaldığı bir noktada, tüm sözler anlamsız kaldı... İnsan bu illetin kendine veya çevresine hiç uğramayacağını sanıyor ama yaşla beraber görüyor ki her an herşey olabilir. Allah seni önce kızına sonra tüm sevdiklerine bağışlasın ....